Textual description of firstImageUrl

De sjamaan en ik: van atheïst tot stabiele religiositeit

zondag 2 juni 2019
De sjamaan en ik
God is voor mensen die niet beter weten. Die het idee van een God nodig hebben als troost, om zich door het leven te staan.

Dat is wat Willemijn Dicke (1970) dacht over het geloof. Ze was wat ze zelf noemt, een militant atheïst. Onder vrienden, noemde ze mensen die geloofden zelfs 'christenhonden'.


Willemijn Dicke toen ze nog atheïst was


In haar boek De sjamaan en ik beschrijft ze heel duidelijk hoe ze vroeger over geloven dacht:

'Ooit had religie een functie gehad in de maatschappij. Maar wij, modernen, hadden religie niet meer nodig. We konden natuurverschijnselen op wetenschappelijke wijze verklaren; het humanisme kon net zo goed regels aan reiken als de bijbel.' 

Over haar moeder, die leed aan ongeneeslijke kanker en de wens uitsprak dat ze volgend jaar weer op de tennisbaan zou staan schrijft Willemijn:

'De wens om weer op de tennisclub rond te lopen en de wens om bij God inde hemel te zijn waren identitieke illusies voor mij. Begrijpelijk maar ontsprongenaan een geest die zijn eindigheid niet onder ogen durft te zien.' 
En aan haar kind legt ze uit:

'Mensen hebben ooit een God verzonnen omdat ze dan regels krijgen voor hoe ze een goed leven moeten leiden. Dit mag wel en dat doe je maar liever niet en weer iets anders is absoluut verboden. Dat vinden ze te ingewikkeld om zelf te bedenken.' 

Het mag duidelijk zijn: Willemijn Dicke had helemaal niets met religie. Hoe kan het dan dat ze een boek schreef waarin ze haar zoektocht naar zingeving beschrift. Een zoektocht waarbij ze onder andere te rade ging bij sjamaans, healers, goeroes, swami's en priesters?



Wat gebeurde er met Willemijn Dicke?


In de eerste plaats voelde Willemijn geen plezier en vreugde meer over haar leven. Haar leven was volgens maatschappelijke normen een succes, maar ze vond er 'helemaal niets meer aan.'

Alles wat ze deed voelde zinloos, en ze had vaak moeite om 's ochtends uit bed te komen. In het programma De Verwondering omschrijft ze haar zoektocht zelfs als een noodzaak en existentieel gat. Zelfs haar baan in de wetenschap, ooit het hoogst haalbare voor haar, voelde zinloos.

Ze begon met zenmeditatie, omdat dit haar een kwestie leeg van de geest trainen.

Eenheidservaring


Op een dag heeft ze tijdens een fietstocht met haar gezin ineens een heel bijzondere ervaring. Ze staat bovenaan de dijk te wachten en kijkt door de takken van de bomen om haar heen naar de lucht.

'De frisgroene blaadjes, sommige nog half opgerold aan de takken, filteren de zonnestralen tot stroboscopisch licht. Ineens los ik op. (...) Ik ben geheel opgegaan in de natuur, in alles.' 
In het laatste hoofdstuk noemt Willemijn haar kennismaking met religie langs de weg van de mystiek. Van binnenuit. In haar boek is de bovengenoemde ervaring aanleiding om verder te gaan zoeken.

Overigens blijkt er een naam te zijn voor Willemijns ervaring: een eenheidservaring. Hij opent bij Willemijn voorzichtig een deur: is er misschien een werkelijkheid die zich niet laat kennen via wetenschappelijke methoden?'

Willemijn zoekt naar 'een beetje lichtheid en lol in haar leven,' waarbij ze benadrukt dat ze niet haar denkvermogen opzij wil schuiven!

Fragment uit De Verwondering met Willemijn Dicke



De hele aflevering kun je kijken op TVBlik.

Wat mij trof in dit boek


  • Eén van de dingen die me trof in haar boek is het spanningsveld tussen haar ratio en praktische kant enerzijds en anderzijds de spirituele ervaringen. Zo wordt ze door een sjamaan bewerkt met een vogelveer en vraagt ze zich bezorgd af of die wel schoon is.
  • Willemijn schrijft dat mensen hun vrijheid inleveren voor de bescherming van de kerk. En dan concludeert ze: 'Ik heb niet eens de bescherming van de kerk gerkegen in ruil voor het inleveren van mijn vrijheid. Ik heb uit eigen beweging dit leven met diploma's, een hypotheek en nette buren gekozen.' 
  • Als ze naar een bijeenkomst gaat voor het medicijnwiel vraagt haar man grappend: 'Ga je op je bezemsteel of met de auto?' Om die passage heb ik hartelijk moeten lachen : )))
  • 'De niet cognitieve aanvliegroute heeft me tot nu toe meer opgeleverd dan al die boeken en ansaalystes bij elkaar.' 
  • Pater Rycho merkt op dat als ze altijd tegenwind heeft, het misschien tijd is om haar scheepje te keren.
  • Als je voortdurend je best loopt te doen om dingen voor elkaar te krijgen en het lukt niet, overweeg dan eens om stil te zitten, zodat je gevonden kunt worden. (Ook Pater Tycho).
  • Belangrijke vraag: 'Moet jij jouw ziel geweld aandoen door het leven dat je nu leidt?' 
  • 'Ik gun iedereen een religieus besef, maar ik weet dat er geen rationale weg bestaat naar die andere werkelijkheid. Anders dan wetenschappelijke inzichten verloopt de route naar geloof niet stapje voor stapje, netjes geordend van premisse naar argument naar bewijs.'

Hoe is het nu Met Willemijn Dicke


In interviews lees ik dat Willemijn Dicke zichzelf nu als een stuk stabieler omschrijft. Ook camoufleert ze haar geloof niet meer. Ze omschrijft zichzelf als een 'liefdevollere moeder en een rustiger mens.'

Mijn conclusie over De sjamaan en ik


Eigenlijk vind ik de titel verkeerd gekozen, want daardoor had ik eigenlijk geen zin om het boek te lezen. Ik verwachtte een zweverig boek over vage sjamaans... Maar het feit dat Willemijn Dicke universitair geschoold is, en zelf al huiverig voor zweverig gedoe, maakte dat ik mijn twijfels over het boek al snel kwijtraakt.

Overigens eindigt Willemijns zoektocht bij de christelijke mystiek.

Willemijn blijft kritisch gedurende haar zoektocht


Als ik dingen zweverig vond in het boek, dan was Willemijn de eerste die dit zelf al benoemde : ) Daarmee val ik feitelijk in dezelfde valkuil waarin Willemijn ook altijd viel: mensen beoordelen op hun intelligentie en opleiding. Hoe hoger de opleiding, hoe meer waarde ik echt aan hun oordeel. Het speelde mij bij het lezen van dit boek in ieder geval behoorlijk parten.

Met wetenschappelijke achtergrond zingeving zoeken


Juist het feit dat zo'n hoogopgeleide vrouw op deze manier zingeving zocht, maakte dat het me interesseerde. Iemand met een wetenschappelijk achtergrond, die zich nu dus niet in de luren laat leggen, en dan toch vatbaar zijn voor het idee dat er meer is tussen hemel een aarde. Het maakte me nieuwsgierig en hoopvol. Ik was benieuwd of ze antwoorden zou vinden, en zo ja welke.

Opvallend vind ik dat, dat toen Willemijn zich openstelde voor de mogelijkheid dat er meer is tussen hemel een aarde, onderzoekender werd dan ze was als wetenschapper ; )

Al met al heb ik het boek met veel plezier gelezen, en stemt het beslist tot nadenken.

Praktische informatie over De sjamaan en ik


De sjamaan en ik is voor 19,95 te koop bij bol.com. Maar ik haalde het boek uit de bieb.


Wil je meer weten over Willemijn, bezoek dan haar website.