Textual description of firstImageUrl

Vrouwelijke arbeidsparticipatie: kun je twee heren dienen?

woensdag 4 april 2012
Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. (Mattheus 6:24)

Als het aan de overheid ligt kiezen vrouwen massaal voor een fulltime, betaalde baan, en brengen hun kinderen naar de opvang. Vanwege de vergrijzing zijn immers arbeidskrachten nodig, en de kinderopvang is alleen maar goed voor kinderen. Toch? Persoonlijk heb ik er mijn twijfels over, en zou twee dagen per week kinderopvang het maximum vinden.

Als je twee heren dient, gaat het wringen

Als ik de discussie over vrouwelijke arbeidsparticipatie hoor moet ik vaak denken aan de bovenstaande regels uit Mattheus: je kunt niet twee heren dienen. Of je kunt het wel doen, maar ergens zal het gaan wringen. En dat is iets wat ik ook regelmatig hoor bij ouders die een drukke baan combineren met een gezin: zowel op het werk als thuis hebben ze vaak het gevoel tekort te schieten.

Ik kies voor één heer

Ik heb een zusje dat bewust niet voor kinderen kiest, omdat ze vindt dat kinderen fulltime zorg verdienen. En ze geniet zo van haar werk, dat ze dáár al haar energie in wil steken. En als ik haar bevlogenheid en enthousiasme voor haar werk zie, dan kan ik me dat voorstellen. Zelf maakte ik precies de tegenovergestelde keuze: fulltime moederen, en geen betaald werk. Maar wat mijn zusje en ik delen is de keuze voor 'één heer'.

Ik kom zo bij u!

Inmiddels zijn mijn kinderen ouder, en werk ik vanuit huis. Nu dien ik eigenlijk toch twee heren, en bij tijd en wijle voel ik het spanningsveld. En het wonderlijke is dat met name de heer van mijn betaalde arbeid begerig mijn tijd opslokt. Dan moet ik bewust zeggen: 'Ik kom zo bij u!' en dan keer ik mij tot mijn andere 'heer'.

Want als ik de rust neem om stil te staan bij mijn prioriteiten, dan kies ik altijd voor mijn eerste heer.