Als kind interpreteerde ik de tekst 'Het is zaliger om te geven dan te ontvangen,' altijd als 'Het is beter om te geven dan te krijgen.'
Maar nu ik volwassen ben, denk ik regelmatig: 'Volgens mij is het letterlijk zaliger om te geven, dan te ontvangen.'
Ik vind het letterlijk zaliger om te geven
Want ik geef veel liever dan dat ik ontvang. Als ik teveel of te vaak ontvang, dan voel ik me ongemakkelijk. Dan krijg ik het gevoel dat ik iets moet doen om de balans te herstellen. Dat is 'achter sta' als het ware. Ik worstel hier regelmatig mee, en probeer bewust ook open te staan om te ontvangen.
Soms kom je dan een tekst tegen die helpt.
Zo'n tekst kwam ik tegen in het boek Leegte achter dingen van Claartje Kruijff. Claartje is theoloog en predikant in de vrijzinnige oecucumenische Dominicuskerk in Amsterdam.
Als ontvanger geef je ook!
Claartje schrijft over haar sterke, onafhankelijke moeder die haar heup breekt en daardoor ineens hulpbehoevend. Claartje schrijft dat ze haar kans pakte:
'Nu ben ik aan de beurt!' zei ik tegen haar. 'Nu mag ik voor jou zorgen.'En als haar moeder tegensputtert dat Claartje het veel te druk heeft, zegt Claartje dat hulp ontvangen ook geven is. Dat vond ik een echte eye opener.
Want inderdaad: feitelijk ben je als ontvanger de andere kant van de munt. Zonder jou als ontvanger, kan de gever immers niet geven! Jij kent misschien ook wel dat prettige gevoel nadat je iets goeds voor een ander hebt gedaan. Dat gevoel kun je alleen maar krijgen als de ander je gebaar aanneemt.
Kunnen ontvangen is belangrijk
Dit deed me denken aan een voorval met een vriendin, die aanbood de koffie voor een andere vriendin te betalen. Die vriendin wilde dat niet, en was zeer afhoudend. Er ontstond een heel ongemakkelijk situatie doordat de potentiële ontvanger weigerde te ontvangen. Het is 30 jaar geleden, en ik herinner me het ongemak nu nog.
Een ander voorbeeld staat in Claartjes boek. Over een asielzoeker die een warme winterjas afwijst, omdat hij ze niet mooi genoeg vind. Ze schrijft:
'Het was makkelijker voor ons goedbedoelende vrijwilligers geweest als hij ons vol dankbaarheid had aangekeken en een jas had uitgezocht. Maar het lukte hem niet. Ik voelde opeens zijn verdriet en onmacht. Het maakte mij verdrietig. Ik voelde dat ik niets te geven had.'
Tot slot: kan ik nu voortaan makkelijker ontvangen?
Het idee dat ik als ontvanger 'in de min' sta zit diep in mij verweven. Maar ik ga zeker proberen om wat meer gracieus te ontvangen en op die manier te geven.
Meer weten?
Het is zaliger te geven dan te ontvangen. (Handelingen. 20,35)
Hoe denk jij over ontvangen en geven?
