Bidden

Elke avond voor ik slapen ga, bid ik. Dat is al jarenlang hetzelfde gebed. Ik dank God voor de dag, en alle mooie dingen die ik beleefde. En ik vraag vergeving voor mijn minder charmante momenten.

Niet bidden voelt als een dag die niet 'af' is. Het hoort er bij. Het dankjewel zeggen, en een, bijna bezwering ons veilig de nacht door te loodsen.

Bidden is oneerbiedig gezegd, een gewoonte geworden. Als kind zong ik elke avond een kindergebedje, omdat mijn ouders me dat leerden. En ik bid voor, en na de warme maaltijd. Vreemd genoeg niet voor, en na de broodmaaltijd! Ook weer omdat ik daarmee niet ben opgegroeid. Zowel in het gezin van mijn kindertijd als in mijn eigen gezin is de broodmaaltijd blijkbaar een ondergeschoven kindje.

Nu denk ik dat bidden wellicht een vorm van meditatie is; een moment van bewustwording, van stil gaan staan. Overdenken wat je hebt meegemaakt, en daar dank voor zeggen.

In het boek 'Leren bidden' door Marcus Braybrooke trof me de beschrijving van bidden als manier om jezelf te leren kennen, om letterlijk tot je 'zelf' te komen.

'Vijf minuten bidden verdiept ons gevoel voor de rest van de tijd waarover we beschikken en biedt ons een leidraad hoe we die tijd het nuttigs kunnen besteden.'

Bid jij?
Bid je vaak?
Wat betekent bidden voor jou?