Vandaag ben ik dankbaar voor...

Het feit dat ik mezelf, ondanks de harde wind en regen, de deur heb uitgekregen om te gaan hardlopen.
Het telefoontje van mijn schoonzus, die ik al heel lang niet meer gesproken had.
De kans om iets voor iemand anders te doen: naar het verjaardagsfeestje gaan van mijn schoonmoeder, terwijl ik dat soort gelegenheden het liefst vermijd.

Meditatie

Vanochtend 'moest' ik eerst hardlopen, en daarna werken, dus schoot mijn meditatie er bij in.
'Dat is niet zo best, je bent pas een paar dagen bezig!' bromde onmiddellijk mijn innerlijke criticus.
Maar eigenlijk had hij wel een beetje gelijk, ook al komt het altijd zo rottig zijn strot uit. Dus ik zei tegen mezelf: 'Als je de discipline kunt opbrengen te gaan hardlopen, dan kun je toch zeker ook wel de discipline opbrengen om tien minuten te mediteren?!'

En dus ging ik vandaag om 14.28 in mijn bruine stoel zitten, en concentreerde me op mijn ademhaling, terwijl mijn gedachten zoals gewoonlijk rondrenden. En om 14.38 constateerde ik tevreden: 'Ik mag weer stoppen.'

Maar ik heb het toch maar mooi gedaan! En elke dag dat ik het doe, wordt het meer een gewoonte, en onderdeel van mijn leven.