Bijbel

dinsdag 28 december 2010 1 opmerking
De Bijbel is een fascinerend boek, dat mij regelmatig verrast met haar wijsheden.

Zo struikelde ik in Filippenzen over een manier van in het leven te staan, die ook ik nastreef. Ik kan alleen maar hopen dat ik mijn beker ten allen tijde kan drinken, wat de omstandigheden ook zijn.

'Ik weet wat het is om sober te leven, maar ook om overvloed te hebben. Geen enkele levensomstandigheid is mij vreemd: verzadigd zijn en honger lijden, overvloed hebben en tekort komen.

Al deze situaties kan ik aan, dankzij hem die mij kracht geeft.
'

Zoals Prediker al zei: 'Er is niets nieuws onder de zon,' en het geeft me een gevoel van verbondenheid, dat al zo velen vóór mij hebben nagestreeft open en accepterend in het leven te staan.

Een andere wijsheid in de bijbel, die mij in mijn dagelijks leven als moeder vaak slecht afgaat, las ik in Galaten 6:

Ieder moet zijn eigen doen en laten aan een onderzoek onderwerpen. Valt dat goed uit, dan kan zij beroemen, zonder zich met anderen vergeleken te hebben. Want iedereen heeft zijn eigen vrachtje te dragen.'

Als moeder voel ik mij regelmatig letterlijk heel klein worden, als ik mezelf ongewild vergelijk met andere moeders. Vooral moeders die heel veel op school helpen, geven mij het gevoel zwaar tekort te schieten.

Ik verlang al jaren naar een Handboek voor Moeders. Wie had gedacht dat ik het zou vinden in de vorm van de bijbel?!
Textual description of firstImageUrl

Jozef is zijn hoofd verloren

woensdag 22 december 2010 7 opmerkingen












Woordeloze Woensdag
Textual description of firstImageUrl

Jona en ik

donderdag 9 december 2010 Comments
Soms kan een bijbelverhaal mij ineens treffen. Zo fietste ik vanochtend voorzichtig door de beijzelde en besneeuwde straten naar huis, en moest ineens aan het verhaal van Jona denken.

Jona die weigerde het pad te volgen dat voor hem lag, en koppig een andere weg insloeg. Pas toen er donder en bliksem en levensgevaar aan te pas kwamen, gaf Jona schoorvoetend toe.

Als kind vond ik Jona een vervelend ventje, dat zijn verdiende loon kreeg. Hoewel ik het wel sportief van hem vond om op te biechten dat hij waarschijnlijk de oorzaak van de heftige storm was, waarna hij overboord werd gemikt.

Tegenwoordig kan ik Jona ergens wel begrijpen: hij had zijn eigen plannen! Moet je die dan maar allemaal overboord gooien?

En ik vroeg me af: volg ík de weg die ik moet gaan? En zo ja, hoe kan ik dat dan weten? En hoe weet je of je op de verkeerde weg bent?
Textual description of firstImageUrl

Meditatietraining nog geen succes

vrijdag 19 november 2010 Comments
Het trainen van mijn 'meditatiespieren', met het doel lankmoediger door het leven te gaan, is nog geen succes. Ik zou zelfs willen spreken van een flop.

Terwijl het mij bij hardlopen lukte mij aan een trainingsschema te houden, en zo in drie maanden een conditie op te bouwen waarbij ik dertig minuten achter elkaar kon rennen, krijg ik die dagelijkse tien minuten mediteren maar niet voor elkaar.
'Ik heb er nú geen tijd voor,' is mijn belangrijkste excuus. Er is altijd wel 'even' iets te doen, dat mij ervan weerhoudt rustig te gaan zitten. De drukte van de dagen stuwt mij voort.

Ik heb na zitten denken waarom ik het zo moeilijk vind de discipline te mediteren op te brengen, en waarom mij dat bij hardlopen wel lukte. En volgens mij ligt het antwoord in het feit dat je hardlopen met-de-pest-in kunt doen, maar bij mediteren moet je je overgeven. Als ik alleen maar zit te denken: 'Hoe lang moet ik nog', 'Wat is dit saai,' en 'Het lukt weer niet' gaat het mediteren immers niet goed.

Gelukkig is een kenmerk van mediteren dat je de dingen accepteert zoals ze zijn. Ik zal dus accepteren dat ik mediteren ontzettend moeilijk vind, en mijn wil inzetten om het tóch te doen.

Want als ik als onsportieveling kan leren hardlopen, dan moet ik toch ook kunnen leren mediteren?!

Dus ik begin gewoon weer opnieuw!
Textual description of firstImageUrl

Een mooi levensmotto: Ora et Labore

woensdag 3 november 2010 3 opmerkingen












Woordeloze Woensdag

En leid ons niet in verzoeking

vrijdag 22 oktober 2010 1 opmerking
'En leidt ons niet in verzoeking,' aan die tekst uit het Onze Vader moest ik denken toen ik op mijn vrije donderochtend door de stad wandelde. Hoewel ik niks nodig had, lonkten de uitgestalde waren verleidelijk.

En ik bedacht hoe ik mezelf 'in bekoring' bracht, door door een winkelcentrum te slenteren. Hetzelfde principe gaat op voor folders: door die door te bladeren leid ik mezelf eveneens in verzoeking! En dat terwijl ik juist wil consuminderen, en geen dingen meer wil kopen die ik feitelijk niet nodig heb.

Op zo'n donderdagochtend, als ik van huis ga zonder boodschappenlijst en zonder iets nodig te hebben, maar toch met van alles thuis kom breng ik mezelf nodeloos in verzoeking!

Ik moet dus een nieuwe formule zoeken om mijn vrije donderdagmorgen in te vullen.
Of de verleidingen beter weerstaan.
Textual description of firstImageUrl

Vloeken: toen en nu

woensdag 20 oktober 2010 6 opmerkingen












Woordeloze Woensdag
Textual description of firstImageUrl

Bidden

maandag 11 oktober 2010 2 opmerkingen
Elke avond voor ik slapen ga, bid ik. Dat is al jarenlang hetzelfde gebed. Ik dank God voor de dag, en alle mooie dingen die ik beleefde. En ik vraag vergeving voor mijn minder charmante momenten.

Niet bidden voelt als een dag die niet 'af' is. Het hoort er bij. Het dankjewel zeggen, en een, bijna bezwering ons veilig de nacht door te loodsen.

Bidden is oneerbiedig gezegd, een gewoonte geworden. Als kind zong ik elke avond een kindergebedje, omdat mijn ouders me dat leerden. En ik bid voor, en na de warme maaltijd. Vreemd genoeg niet voor, en na de broodmaaltijd! Ook weer omdat ik daarmee niet ben opgegroeid. Zowel in het gezin van mijn kindertijd als in mijn eigen gezin is de broodmaaltijd blijkbaar een ondergeschoven kindje.

Nu denk ik dat bidden wellicht een vorm van meditatie is; een moment van bewustwording, van stil gaan staan. Overdenken wat je hebt meegemaakt, en daar dank voor zeggen.

In het boek 'Leren bidden' door Marcus Braybrooke trof me de beschrijving van bidden als manier om jezelf te leren kennen, om letterlijk tot je 'zelf' te komen.

'Vijf minuten bidden verdiept ons gevoel voor de rest van de tijd waarover we beschikken en biedt ons een leidraad hoe we die tijd het nuttigs kunnen besteden.'

Bid jij?
Bid je vaak?
Wat betekent bidden voor jou?
Textual description of firstImageUrl

Nu daagt het in het oosten, het licht schijnt overal

woensdag 6 oktober 2010 6 opmerkingen

















Woordeloze Woensdag

Wat echt belangrijk is

zondag 3 oktober 2010 Comments
Waar gaat het om in het leven? Wat is nou echt belangrijk? Terwijl ik hierover zat na te denken, schoot me plotseling dit liedje te binnen, over een vrouw die de hele wereld is overgereisd en paradijslijke plekken heeft bezocht, maar nooit de reis 'naar binnen' heeft gemaakt.

Want echt geluk vind je dichterbij dan je denkt, daar geloof ik vast in.

Textual description of firstImageUrl

Mindful koffie drinken

vrijdag 1 oktober 2010 Comments
Toegegeven, mijn tien minuten mediteren met de eierwekker zijn vandaag niet gelukt. Maar ik heb wel heel 'mindful' mijn kopje koffie naar binnen geslurpt!

Ik heb met volle aandacht het dienblaadje gedekt, met een suikerpot, kopje met schotel, een stukje ontbijtkoek, en een melkcup. En toen heb ik een keukenstoel gepakt en heb die in het zonlicht, dat door het keukenraam naar binnen viel gezet.

Op deze stoel, heb ik badend in het zonlicht mijn koffie gedronken.
En ik wist: het is goed.
Textual description of firstImageUrl

Uggs. Als ze goed genoeg zijn voor Jezus, zijn ze goed genoeg voor mij!

woensdag 29 september 2010 4 opmerkingen






















Woordeloze Woensdag

Met dank aan mijn zoon Jan (13), die Jezus de Uggs heeft aangemeten.
Textual description of firstImageUrl

Niet zo Zen

maandag 27 september 2010 2 opmerkingen
Hè, hè, vanochtend is het me eindelijk gelukt mijn tien minuten mediteren weer te doen. Hoe drukker het leven is, hoe moeilijker ik het vind die tien minuten te gaan zitten! Terwijl juist dan meditatie zoveel rust kan brengen, neem ik aan.

Wat ik ook lastig vind is dat mijn oudste dochter vaak het eerste uur, of zelfs de eerste twee uur vrij heeft. Het idee dat er elk moment iemand binnen kan komen maakt me onrustig, en dan vind ik het nog moeilijker me te concentreren.

Dus toen ze vanochtend naar school vertrok ben ik meteen naar mijn stoel gerend, zette de eierwekker op 10 minuten, en concentreerde me op mijn ademhaling.

Het 'middelste stukje' van de 10 minuten gaat het beste. In het begin vind ik het lastig mijn aandacht op mijn ademhaling te richten, en aan het eind denk ik steeds: 'Zouden de 10 minuten al om zijn?! Zal ik op de wekker kijken hoe lang het nog is?' Vandaag 'moest' ik nog 20 seconden toen ik keek.

Het mag duidelijk zijn: dat mediteren gaat me nog niet soepel af. Maar heel soms vang ik een glimp op van mezelf, en van een stukje rust. Dus ik blijf gewoon oefenen!

Mediteren is moeilijk

vrijdag 17 september 2010 Comments
Zo ben je braaf iedere dag een dankbaarheidslijstje aan het fabrieken, en mediteer je tien minuten, en zo ben je twee dagen nalatig.

De laatste twee dagen kon ik alleen maar wrevelig denken: 'Ik heb daar helemaal geen tijd voor! Ik moet aan het werk!' In de wetenschap dat het juist dán, heilzaam is tien minuten uit te trekken om tot rust te komen.

Het is het eeuwige vraagstuk van de kip en het ei: moet je eerst rust vinden om te mediteren, of moet je juist mediteren om rust te vinden.
Textual description of firstImageUrl

Jezus na(ar) de bliksem.

woensdag 15 september 2010 3 opmerkingen





































De reactie van de kerk was dit electronische bord:








Woordeloze Woensdag

Vandaag ben ik dankbaar voor...

dinsdag 14 september 2010 Comments
Het feit dat ik mezelf, ondanks de harde wind en regen, de deur heb uitgekregen om te gaan hardlopen.
Het telefoontje van mijn schoonzus, die ik al heel lang niet meer gesproken had.
De kans om iets voor iemand anders te doen: naar het verjaardagsfeestje gaan van mijn schoonmoeder, terwijl ik dat soort gelegenheden het liefst vermijd.

Meditatie

Vanochtend 'moest' ik eerst hardlopen, en daarna werken, dus schoot mijn meditatie er bij in.
'Dat is niet zo best, je bent pas een paar dagen bezig!' bromde onmiddellijk mijn innerlijke criticus.
Maar eigenlijk had hij wel een beetje gelijk, ook al komt het altijd zo rottig zijn strot uit. Dus ik zei tegen mezelf: 'Als je de discipline kunt opbrengen te gaan hardlopen, dan kun je toch zeker ook wel de discipline opbrengen om tien minuten te mediteren?!'

En dus ging ik vandaag om 14.28 in mijn bruine stoel zitten, en concentreerde me op mijn ademhaling, terwijl mijn gedachten zoals gewoonlijk rondrenden. En om 14.38 constateerde ik tevreden: 'Ik mag weer stoppen.'

Maar ik heb het toch maar mooi gedaan! En elke dag dat ik het doe, wordt het meer een gewoonte, en onderdeel van mijn leven.

Ik ben dankbaar voor...

maandag 13 september 2010 Comments
Vandaag ben ik allereerst dankbaar voor de Teletubbie blauwe lucht, en de stralende zon.
Verder ben ik dankbaar voor de start van een nieuwe week, en de rust die in huis heerst, nu iedereen weer naar werk en school is.
Ik ben dankbaar dat Maartje, Teuntje en mijn ouders heelhuids terug zijn gekomen uit Amsterdam, en een hele leuke dag hebben gehad.
Ik ben dankbaar voor de mensen die Teuntje en Maartje een kop soep aanboden, toen ze even op mijn ouders moesten, wachten tijdens de opnames van Buitenhof. Mijn ouders zaten namelijk in het publiek, en Teuntje en Maartje wachtten zo lang in het restaurant. Ook kregen ze wat extra consumptiebonnen!
Ik ben dankbaar voor de vriendelijkheid van de mensen bij Buitenhof.
Ik ben dankbaar voor iedereen die mij vanochtend vriendelijk groette, toen ik van school naar huis liep.
Ik ben dankbaar voor de koffieafspraak met twee collega moeders die ik zo heb.

Mediteren

Hm, het mediteren ging wel redelijk, maar ik kon op een gegeven moment de verleiding niet weerstaan om te kijken 'hoe lang ik nog moest', en dat was toen nog 2 minuten en 48 secondes! Ik heb me geconcentreerd op mijn ademhaling, en de affirmatie: 'Vrede en rust zij met mij' gebruikt.

Dankbaarheidslijst

zondag 12 september 2010 Comments
Vandaag ben ik dankbaar voor mijn beide ouders, die Maartje (15) en Teuntje (11) trakteren op een dagje Amsterdam en Madame Tussaud.

En ik ben dankbaar dat het regent dat het giet, want dat vind ik gezellig.
Textual description of firstImageUrl

Dankbaarheidslijst

vrijdag 10 september 2010 2 opmerkingen
Soms vraag ik me ineens af: ben ik al veertig jaar een soort Doornroosje? Slaapwandel ik door het leven?! Barbara Berger biedt praktische aanwijzingen om wakker te worden, en bewuster te leven.

Ik wil leren om volledig aanwezig te zijn in het moment, en geen marionet te zijn van mijn gedachten, en de omstandigheden op mijn levenspad.

Mediteren vind ik maar lastig, en in het moment leven zo mogelijk nog moeilijker, maar ik heb besloten dat ik het gewoon ga doen! Net zoals ik mezelf, fanatiek sporthaatster, aan het hardlopen heb gekregen, ga ik trainen om bewuster te leven!

Barbara Berger biedt drie trainingsprogramma's, en ik ga voor de 'light' versie. Dat betekent dat ik elke dag 10 minuten mág mediteren, en 10 minuten mág gebruiken om een lijst te maken met alles waarvoor ik dankbaar ben.

Vandaag begin ik!

Meditatie

Met een vaag gevoel van opwinding nam ik plaats in mijn grote nepleren, bruine oorfauteuil! Nu zou het gaan gebeuren! Ik zette de eierwekker op tien minuten, sloot mijn ogen en concentreerde me op mijn ademhaling.

Zoals gewoonlijk begonnen mijn gedachten prompt als wilden te krijsen en rond te rennen, maar daarop was ik voorbereid! 'Zo, zijn jullie daar?' begroette ik ze. 'Ik ben nu even met iets anders bezig'. En ik telde elke ademhaling tot tien, en begon weer opnieuw. Ook kreeg ik jeuk aan mijn oor, nek, hoofd etc.

Na een tijdje, besloot ik dat ik liever een affirmatie gebruikte, en dacht bij elke inademing: 'Vrede' en bij de uitademing 'Rust'. Dat was eigenlijk best aangenaam.

Toch begon ik na weer een tijdje stiekem te denken: 'Hoe lang zou ik nog moeten?!' Op een gegeven moment wierp ik toch een blik op het eierwekkertje, en zag: 'Nog 14 seconden.' Snel sloot ik mijn ogen weer, om die laatste 14 'netjes' af te maken.

Al met al ging het best aardig. En het was tenslotte pas de eerste keer van mijn nieuwe begin!

Ik ben dankbaar voor:

mijn vijf kinderen
Floris, mijn man
ons huis
dat ik gezond ben
dat ik kan hardlopen
dat we allemaal gezond zijn
voor internet
voor bloggen, waardoor er een wereld voor mij open gaat
voor de meneer in de Hema die mij zo maar zijn levensverhaal vertelde
voor Maartje die zo daadkrachtig is
dat Jan zo'n veel gelukkiger indruk maakt
voor Ot die zo geniet van zijn nieuwe Uggs
voor Piet, die mij steeds weer zo'n fascinerende kijk in de kindergeest biedt, en mij de wereld met kinderenogen helpt zien
voor Teuntje die Piet altijd voor me meer naar huis neemt vanuit school
voor Floris die elke dag naar Amsterdam reist om de kost te verdienen
voor mijn ouders
voor ons huis, en de plek waar het staat, en dat ik net zo makkelijk de vrije natuur kan inlopen als het winkelcentrum
voor Postcrossing.com en dat ik andere mensen kan verblijden met een kaartje
dat het leven zo goed kan zijn
voor de bibliotheek en al die gratis boeken die je zo maar mag meenemen!
voor andere mensen
Textual description of firstImageUrl

Ik geloof niet in God

donderdag 9 september 2010 Comments
Dagelijks lees ik de kinderen voor uit de bijbel, om ze zo een een stukje cultuurhistorisch besef bij te brengen, en een bodem voor het dagelijks bestaan te geven.

Dus toen Jan plotseling op nuchtere toon verkondigde: 'Ik geloof niet in God,' was ik verbouwereerd. Had ik daar zo mijn best voor gedaan?!

'Waarom niet?' informeerde ik.
'Gewoon, daarom niet,' schokschouderde Jan.
'En mensen die wel in God geloven dan?'
'Dat moeten zij weten,' vond Jan.

En gelijk heeft hij.
Textual description of firstImageUrl

De bijbel lezen met kinderen

woensdag 21 juli 2010 1 opmerking
Om ze te doordringen van hun culturele erfgoed, en mijn ongeduld over hun langzame eettempo in te tomen, lees ik de kinderen dagelijks voor uit het woord van God. Menige kinderbijbel heb ik er al door heen gejast, want ik lees bijna nog sneller dan ik eet.

Momenteel worstelen we ons door Karel Eykmans 'Woord voor Woord', voor drie euro gekocht bij de Kringloop. Met argusogen houd ik in de gaten of ze wel opletten, want ik zit natuurlijk niet voor mijn lol voor te lezen! Dus eindig ik menige zin met een plotselinge vraag, of roep ijdel hun naam aan, om te testen of ze nog wel opletten.

Om één en ander in modern perspectief te plaatsen trek ik graag parallellen met hun dagelijkse besognes. Vandaag meende ik dat het verhaal relevant was voor Maartje en Jan die nog wel eens kampen met losse handjes. Dus toen ik las: 'Maar God merkte dat er steeds meer mensen waren die sterk wilden zijn door anderen te slaan,' voegde ik er op betekenisvolle toon aan toe: 'Jahaa, Maartje en Jan!'

'Hmpf!' reageerden ze zwaar beledigd, maar dat kon mij niet deren, en zelfingenomen over mijn pedagogisch vernuft las ik verder: 'Er waren ook steeds meer mensen die rijk wilden zijn door anderen arm te maken.'

Maar voor ik zelfs maar naar lucht kon happen, om Piet van dieverij te beschuldigen, riep Jan: 'Jahaa, mama!' en keek met een blik vol stil verwijt naar hun rij zilveren spaarpotjes, waaruit ik in geval van hoge nood, wel eens een lening doe.

Over oplettendheid had ik vandaag dus niet te klagen.
Textual description of firstImageUrl

Bidden: luistert God wel?

zondag 18 april 2010 1 opmerking
Elke avond voor ik ga slapen, bid ik. Dan denk ik aan alle goede dingen van die dag en tel mijn zegeningen. Sommige mensen noemen bidden meditatie, anderen zien het als een gesprek met God.

Voor countryzanger Brad Paisley is het dat laatste, en in dit prachtige lied, zingt hij dat je altijd antwoord krijgt van God. Maar misschien niet altijd het antwoord dat jij wenste!

Luister en geniet! Je vindt de video onderaan deze post.

En vertel daarna: bid jij? En hoe vaak? Wat betekent bidden voor jou?

Brad Paisley, No

On my fifth birthday, I got so upset,
About the brand new bike, that I didn't get.
I'd prayed my heart out, and it didn't seem fair,
I told my grandpa, I guess God doesn't care,
And he just smiled, and said my child,

Make no mistake, every prayer you pray,
Gets answered, even though,
Sometimes, the answer is no.

Five years later, out behind the shed,
With a stolen pack of grandpa's cigarettes,
I struck a match, and held that first one to my lips,
And prayed to God please let me get away with this,
And through the smokey air, I saw grandpa standing there.

Make no mistake, every prayer you pray,
Gets answered, even though,
Sometimes, the answer is no.

When I think of all the answers in my
life, I would have to say,
there's no doubt it was always for the best,
When I didn't get my way.

Grandpa got older, like grandpas do,
His health was failing, and I guess I knew,
It'd be best if he was called on home,
But selfishly I prayed that God
would keep him hanging on,
And when he passed away, in my mind I heard him say.

Make no mistake, every prayer you pray,
Gets answered, even though,
Sometimes, the answer is no.

Sometimes, the answer, Is no.


Goede Vrijdag

vrijdag 2 april 2010 1 opmerking
Ieder jaar, rond Goede Vrijdag, laait de discussie weer op onder de kinderen: Waarom heet Goede Vrijdag, Goede Vrijdag, als het zo overduidelijk een slechte dag was voor Jezus.

De Duitsers hebben dat handiger aangepakt, die noemen het gewoon Karfreitag, en laten in het midden of het een goede of slechte dag was.

Uiteindelijk maakte Jan een eind aan de discussie door te stellen: 'Het heet Goede Vrijdag omdat het een goede dag was voor Jezus vijanden!'

Maar waarom heet Goede Vrijdag, eigenlijk Goede Vrijdag?

Wat of wie is God?

maandag 22 maart 2010 Comments
Wie of wat is God? Herman van Veen zingt er over!

God is gratis
God is de wind
God is de wind jongen
die door je haar
die door je haar
waait

God is de zon
God is de zon jongen
die je gezicht
die je gezicht
verwarmt

God is geen bijl
God is geen wet
God is geen standbeeld
God is geen oordeel

God is een vlok
God is een sneeuwvlok
die op je hand
die op je hand
smelt

God is een woord
God is een naam
die in je hart
die in je hart
woont

God is gratis

-Herman van Veen-

Textual description of firstImageUrl

Dopen

zaterdag 6 februari 2010 Comments
'Ik ben wel blij dat ik gedoopt ben, mama,' zei Ot plotseling op vertrouwelijke toon toen we van school naar huis wandelden.
Aangenaam verrast knikte ik.
'Niet alle kinderen zijn gedoopt, hè mama?'
Ik knikte opnieuw.
'Sommige ouders laten de kinderen zelf kiezen, hè mama?'
'Ik wou het jou als cadeau geven, Ot,' legde ik uit, en vervolgde: 'Weet je wat het betekent, dat je gedoopt ben?'
'Dat God altijd bij me is?' riep Ot triomfantelijk.
'Ja, dat je nooit alleen bent,' bevestigde ik.
Het was even stil, toen herhaalde Ot: 'Ik ben blij dat ik gedoopt ben, mama!'
'Ik ook, Ot,' beaamde ik volmondig, want behalve heel veel liefde wens ik mijn kinderen in hun leven een geloof en vertrouwen toe dat, hoe eenzaam ze zich misschien ook voelen, ze nooit alleen zullen zijn.
Textual description of firstImageUrl

Bedankt, God

maandag 18 januari 2010 Comments
Ik vind het belangrijk om de kinderen een bodempje religie mee te geven in de opvoeding, en dus moeten ze op categesatie.

Onder protest, maar toen ik als alternatief een wekelijkse kerkgang aanbood, was de keuze gauw gemaakt.

Afgelopen dinsdagavond moesten ze een email sturen aan God. 'Ik heb alleen 'bedankt' gemaild,' snoof Maartje(14) minachtend. En ik wilde mijn mond al open doen om haar de les te lezen, dat ze wel goed moet meedoen, toen ik besefte dat haar mail zo gek nog niet was.

Want een bedankje aan God vat het leven eigenlijk goed samen!

Kinder kerkdienst

zondag 3 januari 2010 Comments
De kerk gaat met haar tijd mee, en dus was de kinderkerstdienst, op kerstavond, interactief.

Terwijl Jozef en Maria naarstig naar een slaapplek zochten, werden uit het publiek, vroeger bekend als De Gemeente, vrijwilligers geplukt. Zij werden ad hoc gecast voor rollen als schapen, engelen, herders en verdwaalde kinderen.

Het was interessant om te zien hoe verschillend mijn kinderen hier op reageerden. Piet (6) en Teuntje (10) stonden te popelen, en verrekten bijna hun nek in hun pogingen langer te lijken, zodat ze gezien werden.

Maartje (14) en Jan (12) daarentegen schoven juist onderuit op hun stoelen in een poging onzichtbaar te worden en casting te vermijden. Ot (8) vormde een soort Zwitserland: hij zat gewoon op zijn stoel en toonde zich neutraal.

'Wil je niet leuk mee doen Jan?' siste ik naar achteren.
'Neuh,' zei Jan en viel bijna van zijn stoel in een poging nog verder onderuit te zakken. 'Ik wil niet.'
'Dan zeg je toch gewoon: 'Ik heb PDD-NOS!' tipte ik hem, want zo nu en dan stoomt er nog wel eens wat frustratie uit de snelkookpan van mijn emoties.

Jans gezicht klaarde helemaal op, en even later hoorde ik hem triomfantelijk tegen Ot fluisteren: 'Als ze mij vragen zeg ik gewoon dat ik PDD-NOS heb!'

Uiteindelijk werd Piet gecast als 'Verdwaald kind' en Teuntje als 'Engel'. Zo was iedereen blij. Hoewel ik nog steeds een hartig woordje zou willen wisselen met de regisseur die Jan heeft gecast als PDD-NOS-ser.

Het zou me niks verbazen als Jezus nu had geleefd, hij allang gediagnosticeerd was. Als 'Nieuwetijds Kind'.