Ik geloof niet meer in God. Ik mis hem nog elke dag.

vrijdag 29 november 2013 1 opmerking
'Ik geloof niet meer in God. Ik mis hem nog elke dag.'

Dat zinnetje las ik laatst ergens, en het trof me.

Ik geloofde in God in de hemel, die hemel en aarde gemaakt had

Als kind geloofde ik in het klassieke beeld van God. Als een vriendelijke oude man, hoog in de hemel. Hij hield toezicht op de wereld, en zorgde er voor dat alles weer goed kwam. De God waarin ik als kind geloofde was een liefdevolle God. Een God die er altijd voor je was.

Het kómt niet altijd goed...

Dat beeld van God ben ik kwijtgeraakt. Het leven ís niet rechtvaardig, en het kómt niet altijd goed. En dat komt niet door God, maar gewoon door hoe het leven is.

Maar dat bééld van God, mis ik nog regelmatig. Want het was een veilig en fijn idee dat er daarboven iemand een oogje in het zeil hield. Evenals de belofte dat het uiteindelijk allemaal weer goed zou komen.

Veilig achterop, bij Vader op de fiets

Vandaag hoorde ik tijdens het hardlopen een lied van Paul van Vliet. Het heet 'Veilig achterop, bij vader op de fiets.' Paul van Vliet zingt over hoe veilig hij zich voelde. 'Vader wist de weg, en ik wist nog van niets'.

Het deed me ineens denken aan mijn Godsbeeld! Paul van Vliets lied is een lied van melancholie en verlangen. Naar veiligheid. Als je 'Vader' met een hoofdletter schrijft, heb je ineens het verlangen naar die almachtige, liefhebbende God die voor je zorgt.