Textual description of firstImageUrl

Dit zie ik als ik mijn kantoordeur open:

woensdag 20 juni 2012 4 opmerkingen
Woordeloze Woensdag

Kloosterleven in je eigen huis

vrijdag 15 juni 2012 4 opmerkingen
Ik schreef het al eerder: ik ben gefascineerd door het kloosterleven. Niet omdat ik zelf zou willen intreden, maar door de (rustige) manier van leven. Ik weet dat er hard gewerkt wordt in het klooster, maar toch heerst er rust.

Onderstaande uitspraak kwam ik ergens tegen, en geeft mij moed!

'Iedereen kan van zijn leven een klooster zonder muren maken door structuur en ritmiek aan te brengen.'
Textual description of firstImageUrl

Eerst ben ik Marta, daarna Maria

maandag 4 juni 2012 Comments
Mijn innerlijke Marta en Maria op een mooie Pinksterdag

Op Eerste Pinksterdag hadden we onze nieuwe buurt uitgenodigd om officieel 'buurt te maken' zoals dat hier op het platteland de gewoonte is.

Van te voren was ik, als Marta*, druk bezig met inkopen, om ervoor te zorgen dat het 'goed van eten en drinken' zou zijn voor onze gasten. Om ervoor te zorgen dat ik genoeg koffie had leende ik zo'n grote container waarin wel 36 koppen koffie passen, en waarmee gasten zelf hun koffie zouden kunnen tappen.

Op de grote dag stalde ik alle lekkernijen uit op de tafel, en liep toen vanaf de weg naar ons huis, om te zien wat de buren zouden zien bij aankomst. Ik was tevreden: het zag er vrolijk en uitnodigend uit.

In de Marta rol

Op het moment dat de buren kwamen schoot ik onmiddellijk in de Marta rol. Ik voorzag ze van koffie en gebak, ook al had ik van te voren bedacht dat de gasten de koffie zélf mochten pakken. Maar de rol van Marta voelde comfortabel en gaf me een doel. Stiekem moest ik aan Herman Finkers denken die zei: 'Anders weet ik niet wat ik met mijn handen moet doen. Ja, ik weet wel iets, maar dat staat zo schunnig.'

Maria neemt het over

Nadat alle gasten waren gearriveerd en voorzien van versnaperingen en drinken, verliet Marta mij, en werd ik steeds meer Maria. Ik vergat er op te letten of iedereen nog wel voldoende eten en drinken had, omdat ik naar hun verhalen en ervaringen wilde luisteren. Als ik gasten heb vind ik het belangrijk ze mijn aandacht te geven, en dan vind ik het moeilijk om ook nog voor de catering te zorgen.

Een nieuwe Marta!

Ik was me er niet eens van bewust dat Marta mij had verlaten, tot een vriendelijke buurvrouw zei: 'Zal ik iedereen nog eens inschenken?' en me zo te hulp kwam.

Is het niet prachtig hoe Marta en Maria in ons allemaal zitten, en hoe ze elkaar kunnen afwisselen? Toen míjn innerlijke Marta het liet afweten, stond de Marta in mijn buurvrouw op en kwam mijn innerlijke Maria te hulp.

Ik zal altijd met veel blijdschap en genoegen terugdenken aan die Eerste Pinksterdag in 2012 waarop we buurt maakten. En aan de Marta in mijn nieuwe buurvrouw!

*Lucas 10:38-42

Toen ze verder trokken ging hij een dorp in, waar hij gastvrij werd ontvangen door een vrouw die Marta heette. Haar zuster, Maria, ging aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar zijn woorden.

Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten. Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.’

De Heer zei tegen haar: ‘Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.’