Textual description of firstImageUrl

Spring van dat dak af!

vrijdag 27 april 2012 Comments
Het boek Johnny Cornflakes is het deels autobiografische verhaal van Denise George. Denise George groeide op in een beschermd gezin, met volop welvaart en luxe, in Tenessee.

Dan wordt haar man Timothy voorganger in Chelsea een armoedige en gewelddadige voorstad van Boston. In Johnny Cornflakes vertelt ze over het (groei)proces dat ze doormaakte door deze verhuizing.

Al je geld weggeven aan anderen

Het was met name de persoon van Mevrouw Bena in dit boek die mij raakte, en die nog lang na het lezen van Johnny Cornflakes in mijn gedachten bleef. Mevrouw Bena was hartstikke namelijk rijk, totdat ze haar huis verkocht en al haar geld weggaf!

Als Denise George haar leert kennen woont mevrouw Bena in een armoedig appartement vlakbij een vuilnisbelt, en verzamelt weggegooide blikjes die ze verkoopt om met dat geld ingrediënten voor koekjes te kopen. En die bakt ze dan niet voor zichzelf, maar voor de leden van het bijbelstudiegroepje waaraan ze deelneemt.

Op een gegeven moment wordt mevrouw Bena gevraagd als huisbaas van een nieuw tehuis voor dakloze gezinnen en mensen aan de rand van de samenleving. Toen dacht ik nog: 'Dat is goed voor haar uitgepakt! Nou heeft ze tenminste weer een fijne woning, en krijgt bovendien salaris!' Maar ook dat geld geeft ze weg.

'Margaret,' zei hij op een keer, 'ik heb gehoord dat je al het geld weggeeft dat ik je betaal om huisbaas te zijn. Als dat waar is, verzoek ik je om ook een deel ervan voor jezelf te gebruiken.'
'Dank je, lieverd,' reageerde ze, 'maar ik heb niets nodig. En de mensen om me heen juist wel.'


Wat mij zo bezig houdt aan mevrouw Bena is de vraag of ze nou alleen maar ontzettend gul en menslievend is, of ook een beetje dom door niet voor zichzelf te zorgen. Is het verantwoord om er zo op te vertrouwen dat de dingen wel op hun pootjes terecht komen? Ook al wordt het vertrouwen van mevrouw Bena niet beschaamd?!

Spring van dat dak af!

Ik moest aan het verhaal in de bijbel denken, waarin de duivel tegen Jezus zegt dat hij gerust van het dak kan springen, want God zal hem wel redden. En Jezus reageert: 'Er staat ook geschreven: Gij zult de Here, uw God, niet verzoeken.'*

Is dat niet wat mevrouw Bena doet? Springt ze figuurlijk ook niet van een dak, door al haar geld weg te geven, en te zien wat er van komt? Of is ze juist lovenswaardig in haar vrijgevigheid en vertrouwen?

Wil je Johnny Cornflakes ook lezen?

Johnny Cornflakes is voor 14,95 te koop bij Bol.com. Maar ik haalde het uiteraard uit de bibliotheek.



* Je vindt deze passage in Mattheus. 4:1-11
Textual description of firstImageUrl

Mattheus 25:35-40 in de praktijk

maandag 23 april 2012 2 opmerkingen
Matteüs 25:35-40

35 Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, 36 ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”

37 Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? 38 Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? 39 Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?” 40 En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”


Aan dit bijbelfragment moest ik denken toen vorige week mijn oudste zoon belde met een onduidelijk verhaal over een vriend die gestrand was met zijn fiets, en nu niet thuis kon komen.

'Mam, ik sta hier met Tim in de stad, en hij kan niet naar huis fietsen. Kun jij hem even naar huis brengen?' Met die vraag belde mijn oudste zoon (15) mij op. Maar de desbetreffende vriend bleek een racefiets bij zich te hebben, en ruim dertig kilometer verderop te wonen. Mijn oudste zoon zit in mavo 3 van het speciaal onderwijs, en zijn klasgenoten komen dus uit alle omstreken.

Hoewel ik hem dus niet 'eventjes' naar huis kon brengen, had ik met deze mij onbekende Tim te doen, en na enig overdenken bood ik aan dat hij dan wel bij ons kon komen logeren. De volgende dag kon hij dan namelijk met 'het busje' weer naar huis. Nadat ik het aanbod had gedaan voelde ik me een beetje ongemakkelijk want ik kende de desbetreffende vriend helemaal niet. Maar ik vind het belangrijk om behulpzaam te zijn, en stelde me bovendien voor dat ik ook graag zou willen dat iemand mijn zoon zou helpen in een dergelijke situatie. Ik besloot dus maar even af te wachten.

Toen ze thuiskwamen stelde Tim, die al achttien bleek te zijn, zich keurig voor en vroeg toen of hij even mocht bellen. Het bleek dat hij in een gezinsvervangend tehuis woonde, en dat zijn begeleider helemaal niet blij met hem was. Het was namelijk tegen de regels om zo maar ergens te gaan logeren.

Toen ik Tim vervolgens glashard tegen zijn begeleider hoorde liegen: 'Mijn ouders kennen deze mensen,' gevolgd door nog een leugen: 'Ik heb hier al heel vaak gelogeerd,' voelde ik me helemaal niet meer prettig. Wie had ik nou eigenlijk in huis gehaald?!

'Het is prima om de Barmhartige Samaritaan uit te hangen, maar je moet je gezin niet in mogelijk gevaar brengen!' verweet ik mezelf handenwringend. Gelukkig haalde de begeleider Jans achttienjarige vriend uiteindelijk op, en de volgende dag bracht Jan diens excuses over. 'En hij schaamt zich dat hij zo gelogen heeft,' voegde Jan er aan toe.

Uiteindelijk liep het allemaal met een sisser af, maar het heeft me wel aan het denken gezet. Behulpzaamheid is belangrijk, maar hoe bied je hulp op een verstandige manier? En tegelijkertijd blijkt ook dat sommige situaties zichzelf oplossen, als je even rustig afwacht, zoals in dit geval.
Textual description of firstImageUrl

Alweer een feestdag: boek review

maandag 16 april 2012 Comments
Uit de bibliotheek haalde ik het boek 'Alweer een feestdag' met verhalen voor kinderen rondom de Christelijke feestdagen.

De verhalen worden gepresenteerd in de vorm van een moeder die haar gezin voorleest, en tussendoor zijn er gesprekjes met haar kinderen over wat ze heeft voorgelezen.

Ik vond het een aangenaam en toegankelijk boek. Wel is het door de lengte van sommige verhalen wat lastiger om dagelijks voor te lezen. Het verhaal van Kerstmis beslaat maar liefst 18 pagina, hoewel het verhaal Palmzondag maar 8 pagina's beslaat. Ik lees altijd na de warme maaltijd voor, en 18 pagina's zou voor mijn kinderen te lang zijn.

Kruisiging Jezus: het bloed spat rond

Het verhaal van Goede Vrijdag vond ik wel erg expliciet beschreven, en deed me in de gedetailleerde beschrijving van Jezus' kruisiging een beetje denken aan Mel Gibsons film 'The Passion of the Christ' waarin het bloed rondspettert. Ter illustratie:

'De punt van de spijker wordt precies op de pols gezet en dan slaat de soldaat met flinke slagen op de spijker, door de pols heen in het hout. Het bloed spuit eruit.'

Met veel waardering las ik het verhaal van het wat abstractere Pinksteren: die ga ik zeker aan mijn kinderen voorlezen. En dankzij de uitleg, in het onderonsje tussen de voorlezende moeder en haar kinderen, wordt de betekenis van Pinksteren verhelderd.

Conclusie

Qua presentatie en taalgebruik is Alweer een feestdag uitstekend geschikt om voor te lezen aan kinderen. Maar de beschrijving van de kruisiging van Jezus maakt het juist weer mínder gepast voor kinderen

Praktische informatie

Alweer een feestdag is te koop bij Bol.com voor 14,95.

Portret van de SGP-achterban

zondag 8 april 2012 3 opmerkingen
Het programma Nieuwsuur zond een item uit over de achterban van de SGP. Superinteressant om te zien!

Enkele dingen die mij troffen in deze documentaire
  1. De stelligheid van een twaalfjarige meisje dat wist te vertellen dat mensen een stenen hart hebben, en dat je moet zorgen dat je een hart van vlees krijgt, anders ga je later naar de hel. Twee keer op zondag naar de kerk  gaan is dan ook wijsheid wil je de hel vermijden!
  2. Mensen zijn zondig
  3. Alle mensen worden vroeg of laat bij God op het matje geroepen, en als je niet in God gelooft heb je dan wel een probleem!
  4. God is almachtig voor deze mensen en regeert alles. Hij bepaalt het hele leven.
  5. De mensen in dit portret nemen de bijbel letterlijk
  6. Homoseksualiteit mag niet
  7. Abortus mag niet
  8. Euthanasie mag niet
  9. De duivel ligt op de loer om mensen tot 'zonde te verleiden'
  10. Tv mag niet, en de duivel heeft hiervoor een slinkse oplossing gevonden in de vorm van internet: zo komt de zondigheid alsnog de woonkamer binnen
  11. Sex voor het huwelijk mag niet
  12. De mensen in het item vinden veel steun in hun geloof
  13. De mensen in deze documentaire hebben een warm gezinsleven
  14. Vrouwen moeten rokken dragen want in de bijbel staat dat vrouwen geen mannenkleding mogen dragen, en mannen geen vrouwenkleding.



Ik vond het mooi om te zien hoezeer hun geloof de mensen in deze documentaire zingeving biedt, maar ik mis een stuk tolerantie.
Textual description of firstImageUrl

Vrouwelijke arbeidsparticipatie: kun je twee heren dienen?

woensdag 4 april 2012 Comments
Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. (Mattheus 6:24)

Als het aan de overheid ligt kiezen vrouwen massaal voor een fulltime, betaalde baan, en brengen hun kinderen naar de opvang. Vanwege de vergrijzing zijn immers arbeidskrachten nodig, en de kinderopvang is alleen maar goed voor kinderen. Toch? Persoonlijk heb ik er mijn twijfels over, en zou twee dagen per week kinderopvang het maximum vinden.

Als je twee heren dient, gaat het wringen

Als ik de discussie over vrouwelijke arbeidsparticipatie hoor moet ik vaak denken aan de bovenstaande regels uit Mattheus: je kunt niet twee heren dienen. Of je kunt het wel doen, maar ergens zal het gaan wringen. En dat is iets wat ik ook regelmatig hoor bij ouders die een drukke baan combineren met een gezin: zowel op het werk als thuis hebben ze vaak het gevoel tekort te schieten.

Ik kies voor één heer

Ik heb een zusje dat bewust niet voor kinderen kiest, omdat ze vindt dat kinderen fulltime zorg verdienen. En ze geniet zo van haar werk, dat ze dáár al haar energie in wil steken. En als ik haar bevlogenheid en enthousiasme voor haar werk zie, dan kan ik me dat voorstellen. Zelf maakte ik precies de tegenovergestelde keuze: fulltime moederen, en geen betaald werk. Maar wat mijn zusje en ik delen is de keuze voor 'één heer'.

Ik kom zo bij u!

Inmiddels zijn mijn kinderen ouder, en werk ik vanuit huis. Nu dien ik eigenlijk toch twee heren, en bij tijd en wijle voel ik het spanningsveld. En het wonderlijke is dat met name de heer van mijn betaalde arbeid begerig mijn tijd opslokt. Dan moet ik bewust zeggen: 'Ik kom zo bij u!' en dan keer ik mij tot mijn andere 'heer'.

Want als ik de rust neem om stil te staan bij mijn prioriteiten, dan kies ik altijd voor mijn eerste heer.