Ben ik mijn zusters hoeder?

vrijdag 28 december 2012 1 opmerking
'Ben ik mijn broeders hoeder?' vroeg Kaïn smalend toen God hem vroeg waar zijn broer Abel was. Het wás natuurlijk ook een lastige vraag, aangezien Kaïn hem net had doodgeslagen... Maar één van de dingen die ik mijn kinderen wil meegeven is dat je er als broers en zussen voor elkaar moet zijn. Hoewel veel vruchten van mijn opvoeding nog moeten rijpen, viel er vlak voor de Kerstvakantie zomaar eentje in mijn schoot. Want mijn jongste dertienjarige dochter, moest als enige om 8.30 op school beginnen, en durfde niet goed in haar eentje door het donker te fietsen. Toen bracht mijn oudste, vijftienjarige zoon, haar naar school op zíjn vrije dag. Niet niks voor een puber. Hij was zijn zusters hoeder!
Textual description of firstImageUrl

Stille tijd

woensdag 19 december 2012 1 opmerking
Als moeder van vijf kinderen, maar ook als vrouw anno 2012 in Nederland, vind ik het moeilijk om soms even 'niets te doen'. Niet doen vind ik hard werken! Maar juist op de momenten waarop ik ga zitten, en mezelf verplicht minstens een half uur te blíjven zitten, ontdek ik de mooiste schatten. Dan borrelen nieuwe gedachten en inzichten op. Op mijn blog Huisvlijt verwees iemand naar onderstaand citaat, en dat geeft prachtig het belang van 'niets doen' weer. If, as Herod, we fill our lives with things, and again with things, if we consider ourselves so unimportant that we must fill every moment of our lives with action, when will we have time to make the long, slow journey across the desert, as did the Magi? Or sit and watch the stars, as did the Shepherds? Or brood over the coming of the child, as did Mary? For each ... of us, there is a desert to travel, a star to discover, and a being within ourselves to bring to life. (Rhoda E. McCulloch) Door even 'niets te doen' kom je tot jezelf. En zo doe je eigenlijk toch iets!
Textual description of firstImageUrl

Mijn Gebed

dinsdag 4 december 2012 Comments
Tijdens de begrafenis van mijn tante Hetty werd 'Mijn Gebed' van D.C. Lewis gespeeld, en raakte me. Wat een prachtig lied, en waarom had ik dat nooit eerder gehoord?! Ik heb het onmiddellijk aan de playlists op mijn mobieltje toegevoegd, en tijdens het hardlopen luister ik er naar. En dan denk ik aan mijn tante Hetty.

De Verloren Kat

zaterdag 3 november 2012 Comments
Ik heb het al vaker geschreven: ik heb altijd gevonden dat de oudste zoon uit het verhaal van de Verloren Zoon er maar slecht afkwam.

Niet alleen moest hij met lede ogen toezien hoe zijn vader groots uitpakte toen zijn lichtzinnige broer eindelijk thuiskwam, hij werd ook nog weggezet als een jaloers en kleinzielig type. In plaats van blij te zijn dat zijn verloren gewaande broer terug was, zat hij immers te mokken over het feestje dat die kreeg.  Dat soort mensen roept weinig sympathie op.

Maar sinds één van onze katten op een kwade donderdagmorgen niet bij het ontbijt verscheen kijk ik met nieuwe ogen naar het verhaal van de Verloren Zoon. Want Harry, de kat die er nog is, die ligt daar wel op de bank te maffen. Maar het is Repelsteeltje waaraan ik het meeste denk, want die mis ik.

En als Repelsteeltje terug zou komen, dan weet ik dat ik hem met open armen zou ontvangen, en uitgebreid zou knuffelen. Misschien zou ik zelfs wel in de bus blazen en van dat hele dure kattenvoer voor hem kopen, om zijn veilige terugkeer te vieren. Voor Harry hoef ik dat dure voer niet te kopen, die blijft zo ook wel thuis. Maar door het Repelsteeltje voor te schotelen zou ik hem wellicht kunnen vermurwen voortaan thuis te blijven.

En dan denk ik met nieuw begrip aan de de vader in het verhaal van de Verloren Zoon. Maar voor de zekerheid geef ik Harry toch ook maar een extra knuffel.
Textual description of firstImageUrl

Schoorvoetende Samaritaan

zondag 14 oktober 2012 Comments
Vandaag deed ik iets wat ik al heel lang wilde, maar telkens te laf voor was. Ik liep maar liefst 20 kilometer. Tien kilometer naar het plaatsje Ulft, met een tussenstop bij het schaftlokaal van de Dru Cultuurfabriek voor een kop koffie, en dan weer naar huis.

 Maar wie schetst mijn teleurstelling toen ik na 10 kilometer hardlopen aankwam bij de Dru Cultuurfabriek en ze de openingstijden veranderd hadden! In plaats van 10 uur, mijn aankomsttijd, gingen ze pas om 12 uur open. Verloren dwaalde ik door het gebouw, en keek smachtend naar het gesloten restaurant gedeelte.

Schoorvoetende Samaritaan

Toen zag ik plotseling een bewaker die de ronde deed, en ik vroeg: 'Weet u misschien waar ik hier koffie kan krijgen?'
'In het schaftlokaal!' wist de bewaker. 'Vanaf 12 uur!'
'Heeft u hier anders geen koffieautomaat?' vroeg ik hoopvol. 'Ik heb net 10 kilometer gerend, en ik kan echt even een kopje koffie gebruiken.' De bewaker schudde ontkennend.
'Weet u dan hier in de buurt misschien een adres waar ik koffie kan drinken?' probeerde ik, want ik had inmiddels bedacht dat zo'n bewaker vast wel ergens koffie had. Na enige overpeinzing schudde hij opnieuw zijn hoofd.

Maar toen bood hij eindelijk aan, waar ik al op hoopte: 'Ik heb zélf wel koffie.' En toen schonk hij mij koffie in, in een plastic bekertje en bood me zelfs melk en suiker aan. Het was smerige koffie, maar toch smaakte hij lekker.

Ik had dorst, en u hebt mij te drinken gegeven

En toen ik begon aan de terugweg, schoten me ineens deze bijbelregels te binnen uit Mattheüs 24, vers 35 t/m 40)

Dan zal de Koning tegen wie rechts van hem staan zeggen : 
'Mijn Vader heeft u gezegend. Kom en neem bezit van het koninkrijk dat voor u gemaakt is vanaf de schepping der wereld. 

Want ik had honger en u hebt mij te eten gegeven. 
Ik had dorst en u hebt mij te drinken gegeven. 
Ik was vreemdeling u had mij opgenomen. 
Ik was naakt en u gaf mij kleren. 
Ik was ziek en u verzorgde mij. 
Ik was in de gevangenis en u hebt mij bezocht. 

En de rechtvaardigen zullen hem vragen : "Heer, wij hebben u nooit dorstig of hongerig gezien. 
Hoe hebben wij u dan te eten of te drinken kunnen geven ? 
Wij hebben nooit gezien dat u vluchteling was of schamel gekleed ging. 
Wij hebben nooit gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat. 
Hoe hebben wij u dan kunnen bezoeken ?' 
Dan zal de Koning antwoorden : "Luister goed naar wat ik u zeg : Al wat u gedaan hebt voor een van mijn broeders hier, al was het de onbelangrijkste, hebt u voor mij gedaan.'

Hoewel de bewaker enige aanmoediging nodig had om mij te drinken te geven, kwam hij uiteindelijk toch over de brug. En daarvoor ben ik hem zeer erkentelijk.
Textual description of firstImageUrl

In het zweet uws aanschijns zult gij uw brood verdienen

donderdag 30 augustus 2012 3 opmerkingen
Toen Adam en Eva uit het paradijs werden verbannen zei God tegen hen: 'In het zweet uw aanschijns zult gij uw brood verdienen!' Oftewel, je zult ploeteren!

Maar ik vind mijn werk als Professioneel Blogger zo leuk dat het nauwelijks als werken voelt.  's Avonds in bed lees ik voor mijn plezier boeken als 'Professional blogging for dummies' en 'Take your blog to the next level'.

Regelmatig sputtert dan mijn Innerlijke Calvinist: 'Wáár is het zwoegen, het ploeteren?!' Dan moet ik mezelf en die stomme Calvinist er aan herinneren dat, ook al vind ik het leuk, het heus wel werk is.
'Bovendien,' voeg ik er aan toe: 'heb ik wél 'in smart' mijn kinderen gebaard!
Textual description of firstImageUrl

Het getal 3

maandag 20 augustus 2012 1 opmerking
Het getal 3 speelt een belangrijke rol in de bijbel. Je hebt natuurlijk de Goddelijke drieëenheid, Jona zat drie dagen in de buik van een walvis, Petrus verloochende Jezus drie keer waarna na de derde keer de haan kraaide, en Jezus stond op uit de dood na drie dagen. Het schijnt 523 keer genoemd te worden in de bijbel!

Ook in sprookjes speelt het getal drie vaak een grote rol: er zijn vaak 3 prinsessen! Als kind leden mijn middelste zusje en ik hier hevig onder, want in die sprookjesverhalen waren de oudste twee dochters/prinsessen altijd lelijke krengen, terwijl de derde en jongste adembenemend mooi was, en het mooiste karakter van de wereld had.

Wat heb ik met het getal 3?

Toevallig kom ik uit een gezin met drie kinderen, ik heb twee zusjes, maar zelf heb ik vijf kinderen. Voor mij persoonlijk heeft het getal drie niet een speciale betekenis, maar door de betekenis die het in de bijbel en sprookjes heeft, gaat er toch een bepaalde symboliek vanuit.

Zijn er getallen die voor jou een speciale betekenis hebben?
Textual description of firstImageUrl

Ex-vrouw Marc Dutroux welkom in klooster?

vrijdag 17 augustus 2012 1 opmerking
Met zeer gemengde gevoelens las ik het nieuws dat de ex-vrouw van Marc Dutroux, en medeplichtige aan het opsluiten van zes en de dood van vier meisjes, in principe welkom is in abdij Maria-Toevlucht in Zundert.

De ex-vrouw van Marc Dutruoux wil niet het klooster in vanwege religieuze overtuigingen, of omdat ze berouw heeft, maar omdat ze op die manier vervroegd vrij kan komen! Het zal niemand verrassen dat dit voor veel beroering en kritiek heeft gezorgd.

Abt: haken en ogen

En hoewel Michelle Martin in principe welkom is in het klooster in Zundert, geeft de abt wel aan dat er veel haken en ogen zitten aan deze zaak, en dat er maximaal rekening moet worden gehouden met de gevoelens van nabestaanden. Vooral dat laatste vind ik een reden om Michelle Martin de toegang tot het klooster te weigeren.

Maar hoe zit het dan met naastenliefde, 'de andere wang toekeren' en het feit dat Jezus juist de zondaren opzocht? In die zin kan ik me voorstellen dat de zusters van het klooster in Zundert worstelen met de vraag of ze Michelle Martin moeten toelaten. Toch was ik benieuwd naar hun motivatie.

Wat motiveert de nonnen om Michelle Martin toe te laten?

Dit vond ik op de website kerknieuws.nl:

De zusters vragen dat er onderscheid gemaakt wordt tussen het onderbrengen van Martin in hun klooster of het goedkeuren van de vreselijkheden. 'Wij keuren die feiten totaal af en dat zullen wij blijven doen tot het einde onzer dagen.' Maar de nonnen vinden dat ze hun missie in de steek zouden laten als ze Martin geen onderdak zouden bieden. Ze vertrouwen op de (gerechtelijke) instanties om de juiste beslissing te nemen.

Opvang is het enige wat de zusters bieden, zo benadrukte overste Christine in de brief. 'Opvang waarvan we hopen dat hij efficiënt is voor de dader van de feiten en misschien een bron van hoop voor iedereen die zich in zo'n situatie bevindt. Hoe zou de wereld er uitzien als we voor iedereen die ooit een misstap begaat in het leven, de toekomst totaal afsluiten?'


Onderscheid tussen daden en persoon

Onderscheid maken tussen de persoon enerzijds en zijn of haar daden anderzijds, wordt ook gepromoot in de opvoeding door pedagogen. 'Mama vind wat je gedaan hebt fout, maar jij als persoon bent goed.'

Maar in dit geval lijkt me dat een beetje te gemakkelijk en vraag ik me af of de belangen van de slachtoffers niet voorop moeten staan.

En zij wensen dat Michelle Marin haar hele straf uit zit.
In de gevangenis.

En dat kan ik me levendig voorstellen.
Textual description of firstImageUrl

Zij heeft het gedaan! En God.

maandag 13 augustus 2012 Comments
Mijn man heeft er een handje van mij de schuld te geven van zo'n beetje alles. Is hij zijn jas kwijt? Dan heb ik die zeker ergens opgehangen. Is hij zijn pyjama kwijt? Dan heb ik die zeker zo maar in de was gegooid. Wat er ook gebeurd, het is slechts een kwestie van tijd tot het mijn schuld is.

Adam zette de toon!

Ik wist natuurlijk wel dat de allereerste man, Adam, de toon had gezet door Eva de schuld te geven van zijn eigen fout. Maar dat hij daarbij ook een beschuldigende vinger naar God zelf uitstak, wist ik niet!

Hoor Adams' impliciete verwijt aan God, als hij God antwoordt op zijn vraag of hij van de verboden vruchten heeft gegeten.

Adam: 'De vrouw die u mij gegeven hebt, heeft mij van die vruchten laten eten.'

Dr. Phil, die in zijn therapie altijd benadrukt dat je je verantwoordelijkheid moet erkennen, zou nog een hele kluif hebben gehad aan Adam!
Textual description of firstImageUrl

En daarom ga ik dus niet op vakantie!

vrijdag 3 augustus 2012 8 opmerkingen
'De mensen zoeken een plek om zich terug te trekken, op het platteland, aan zee, in de bergen. Maar je kunt je toch, wanneer je maar wilt, terugtrekken in jezelf. Nergens kan een mens zich immers rustiger en ongestoorder terugtrekken dan in zijn eigen ziel.'

(Bron: Marcus Aurelius (121-180) in zijn Persoonlijke notities.)
Textual description of firstImageUrl

De bruiloft

maandag 30 juli 2012 1 opmerking
Anneke Klein heeft in haar boek De bruiloft bekende bijbelverhalen in een nieuw, modern jasje gestoken, maar het oorspronkelijk verhaal blijft heel herkenbaar. Het is zelfs leuk om te raden om welke parabel uit de bijbel het gaat.

De bruiloft begint, heel toepasselijk, met het verhaal De bruiloft. Een vader nodigt onbekende mensen die hij op straat tegenkomt uit voor de bruiloft van zijn zoon, nadat er een boel afzeggingen zijn. Het is de gelijkenis van het bruiloftsfeest, uit Mattheüs 22:1-14. En niemand hoeft denk ik lang te denken wat de oorspronkelijke titel van 'De barmhartige Marokkaan' is.

De Bruiloft bestaat uit 11 kort verhalen, die makkelijk leesbaar zijn, en in toegankelijke stijl geschreven door Anneke Klein. Anneke Klein studeerde religiewetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam.

Praktische informatie

De bruiloft is voor 15,90 te koop bij Bol.com.
Textual description of firstImageUrl

Talenten

dinsdag 10 juli 2012 Comments
Een vriendinnetje van mijn oudste dochter is toegelaten tot het conservatorium! Maar omdat de beroepsperspectieven slecht zijn, mag ze daar van haar ouders niet naar toe. Zij vinden een studie rechten verstandiger, en vanuit financieel oogpunt is het dat wellicht ook.

Het zette me aan het denken over één van de lessen die ik van mijn ouders meekreeg, en waarbij ze vaak verwezen naar het verhaal van de talenten in Matteus 25. De boodschap in dit verhaal is dat je de talenten die je kreeg moet gebruiken, en ze niet 'in de grond stoppen'. Wij waren allemaal gezegend met een goed stel hersens, en de boodschap van mijn ouders was duidelijk: die moesten we dan ook inzetten!

Je wordt niet zomaar toegelaten tot het conservatorium lijkt me, dus dan ben je één van de begenadigden die zoveel muzikaal talent heeft. Ben je het dan niet verplicht aan dat talent het te benutten? Moet je er dan niet op vertrouwen dat er heus wel een baan op je pad zal komen? Of is het toch beter om voor de veiligheid van een meer standaard baan te kiezen?

Matteüs 25, 14-30

Of het zal zijn als met een man die op reis ging, zijn dienaren bij zich riep en het geld dat hij bezat aan hen in beheer gaf. Aan de een gaf hij vijf talent, aan een ander twee, en aan nog een ander één, ieder naar wat hij aankon. Toen vertrok hij.

Meteen ging de man die vijf talent ontvangen had op weg om er handel mee te drijven, en zo verdiende hij er vijf talent bij. Op dezelfde wijze verdiende de man die er twee had gekregen er twee bij. Degene die één talent ontvangen had, besloot het geld van zijn heer te verstoppen: hij begroef het.

Na lange tijd keerde de heer van die dienaren terug en vroeg hun rekenschap. Degene die vijf talent ontvangen had, kwam naar hem toe en overhandigde hem nog vijf talent erbij met de woorden: “Heer, u hebt mij vijf talent in beheer gegeven, alstublieft, ik heb er vijf talent bij verdiend.” Zijn heer zei tegen hem: “Voortreffelijk, je bent een goede en betrouwbare dienaar. Omdat je betrouwbaar bent gebleken in het beheer van een klein bedrag, zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer.”

Ook degene die twee talent ontvangen had, kwam naar hem toe en zei: “Heer, u hebt mij twee talent in beheer gegeven, alstublieft, ik heb er twee talent bij verdiend.” Zijn heer zei tegen hem: “Voortreffelijk, je bent een goede en betrouwbare dienaar. Omdat je betrouwbaar was in het beheer van een klein bedrag, zal ik je over veel meer aanstellen. Wees welkom bij het feestmaal van je heer.”

Nu kwam ook degene die één talent ontvangen had naar hem toe, hij zei: “Heer, ik wist van u dat u streng bent, dat u maait waar u niet hebt gezaaid en oogst waar u niet hebt geplant, en uit angst besloot ik uw talent te begraven; alstublieft, hier hebt u het terug.” Zijn heer antwoordde hem: “Je bent een slechte, laffe dienaar. Je wist dus dat ik maai waar ik niet heb gezaaid en oogst waar ik niet heb geplant? Had mijn geld dan bij de bank in bewaring gegeven, dan zou ik bij terugkomst mijn kapitaal met rente hebben terugontvangen. Pak hem dat talent maar af en geef het aan degene die er tien heeft.

Want wie heeft zal nog meer krijgen, en wel in overvloed, maar wie niets heeft, hem zal zelfs wat hij heeft nog worden ontnomen. En die nutteloze dienaar, gooi die eruit, in de uiterste duisternis, waar men jammert en knarsetandt.

Je werk met aandacht doen

maandag 2 juli 2012 Comments
Anselm Grün:

'Als wij gebed en arbeid met elkaar verbinden, dan wordt het werk voor ons ook een plaats van geestelijk leven, een plaats die ons niet van god scheidt, maar waarbinnen wij ons met de juiste houding tegenover God vetrouwd kunnen maken: gehoorzaamheid, geduld, gelijkmoedigheid, vertrouwen, onbaatzuchtigheid en liefde.'

Hier zal ik de vorige keer aan denken als ik alwéér de was sta te vouwen, of het onkruid te wieden!
Textual description of firstImageUrl

Dit zie ik als ik mijn kantoordeur open:

woensdag 20 juni 2012 4 opmerkingen
Woordeloze Woensdag

Kloosterleven in je eigen huis

vrijdag 15 juni 2012 4 opmerkingen
Ik schreef het al eerder: ik ben gefascineerd door het kloosterleven. Niet omdat ik zelf zou willen intreden, maar door de (rustige) manier van leven. Ik weet dat er hard gewerkt wordt in het klooster, maar toch heerst er rust.

Onderstaande uitspraak kwam ik ergens tegen, en geeft mij moed!

'Iedereen kan van zijn leven een klooster zonder muren maken door structuur en ritmiek aan te brengen.'
Textual description of firstImageUrl

Eerst ben ik Marta, daarna Maria

maandag 4 juni 2012 Comments
Mijn innerlijke Marta en Maria op een mooie Pinksterdag

Op Eerste Pinksterdag hadden we onze nieuwe buurt uitgenodigd om officieel 'buurt te maken' zoals dat hier op het platteland de gewoonte is.

Van te voren was ik, als Marta*, druk bezig met inkopen, om ervoor te zorgen dat het 'goed van eten en drinken' zou zijn voor onze gasten. Om ervoor te zorgen dat ik genoeg koffie had leende ik zo'n grote container waarin wel 36 koppen koffie passen, en waarmee gasten zelf hun koffie zouden kunnen tappen.

Op de grote dag stalde ik alle lekkernijen uit op de tafel, en liep toen vanaf de weg naar ons huis, om te zien wat de buren zouden zien bij aankomst. Ik was tevreden: het zag er vrolijk en uitnodigend uit.

In de Marta rol

Op het moment dat de buren kwamen schoot ik onmiddellijk in de Marta rol. Ik voorzag ze van koffie en gebak, ook al had ik van te voren bedacht dat de gasten de koffie zélf mochten pakken. Maar de rol van Marta voelde comfortabel en gaf me een doel. Stiekem moest ik aan Herman Finkers denken die zei: 'Anders weet ik niet wat ik met mijn handen moet doen. Ja, ik weet wel iets, maar dat staat zo schunnig.'

Maria neemt het over

Nadat alle gasten waren gearriveerd en voorzien van versnaperingen en drinken, verliet Marta mij, en werd ik steeds meer Maria. Ik vergat er op te letten of iedereen nog wel voldoende eten en drinken had, omdat ik naar hun verhalen en ervaringen wilde luisteren. Als ik gasten heb vind ik het belangrijk ze mijn aandacht te geven, en dan vind ik het moeilijk om ook nog voor de catering te zorgen.

Een nieuwe Marta!

Ik was me er niet eens van bewust dat Marta mij had verlaten, tot een vriendelijke buurvrouw zei: 'Zal ik iedereen nog eens inschenken?' en me zo te hulp kwam.

Is het niet prachtig hoe Marta en Maria in ons allemaal zitten, en hoe ze elkaar kunnen afwisselen? Toen míjn innerlijke Marta het liet afweten, stond de Marta in mijn buurvrouw op en kwam mijn innerlijke Maria te hulp.

Ik zal altijd met veel blijdschap en genoegen terugdenken aan die Eerste Pinksterdag in 2012 waarop we buurt maakten. En aan de Marta in mijn nieuwe buurvrouw!

*Lucas 10:38-42

Toen ze verder trokken ging hij een dorp in, waar hij gastvrij werd ontvangen door een vrouw die Marta heette. Haar zuster, Maria, ging aan de voeten van de Heer zitten en luisterde naar zijn woorden.

Maar Marta werd helemaal in beslag genomen door de zorg voor haar gasten. Ze ging naar Jezus toe en zei: ‘Heer, kan het u niet schelen dat mijn zuster mij al het werk alleen laat doen? Zeg tegen haar dat ze mij moet helpen.’

De Heer zei tegen haar: ‘Marta, Marta, je bent zo bezorgd en je maakt je veel te druk. Er is maar één ding noodzakelijk. Maria heeft het beste deel gekozen, en dat zal haar niet worden ontnomen.’

Introvert zijn

dinsdag 29 mei 2012 6 opmerkingen
Als ik jarig ben vier ik dat het liefst in piepkleine kring, en ik mijd grote evenementen. Als hardloper zul je mij dan ook niet zien deelnemen aan een wedstrijd. En drukke verjaardagsbezoeken vind ik een bezoeking.

Dit zijn allemaal kenmerken die onder de noemer 'introvert' geplaatst worden. Maar in onze huidige maatschappij is introvert geen handige eigenschap. Je moet voor jezelf opkomen, jezelf laten zien en assertief zijn.

Als ik soms baal van mijn eigen karakter, en zou willen dat ik wat extraverter was, dan put ik moed uit Mattheus 5, vers 5:

'Zalig zijn de zachtmoedigen; want zij zullen het aardrijk beërven.'

En dan denk ik: 'Zie je wel: er is helemaal niks mis met introvert zijn!'
Textual description of firstImageUrl

Overal Boeddha's, en hoe ik geen verlichting bereikte

donderdag 24 mei 2012 Comments
Als moeder van vijf kinderen kan ik natuurlijk niet zo maar even op retraite gaan in een klooster in Nepal.

Daarom was ik erg blij dat schrijfster Mariëlle Hageman het had gedaan, en zo vriendelijk was een boek te schrijven over haar ervaringen. Ik verlang namelijk erg naar meer rust en evenwicht in mijn leven, en zou het niet handig zijn als ik aan de hand van Mariëlle's boek kon leren hoe ik dat moest aanpakken?!

Boeddhisme: volg de instructies!

Mariëlle voelt zich tot het Boeddhisme aangetrokken door de eenvoud en nuchterheid van de Boeddhistische leer. De sleutel tot geluk is simpelweg ervoor kiezen op een andere manier tegen het leven aan te kijken.

Mariëlle: 'Ik dacht, als ik me kan terugtrekken in de Himalaya om mijn geest daar echt te doordrenken van deze materie, dan komt het allemaal goed. Dan houd ik vanzelf op mijn tijd te verspillen aan onbenulligheden.'

Maar de titel van het boek verraadt al dat het Mariëlle niet gaat lukken 'verlicht' te worden.

Haat en venijn in het klooster!

Mariëlle's tijd in het boeddhistische klooster in Nepal, deed me sterk denken aan Fleur Brockhus' boek De urenfabriek. Alleen speelt dát zich af in de keiharde advocatenwereld. Maar de haat en nijd achter de schermen, het gebrek aan waardering en bescherming van de mensen waarvan je júíst hulp verwacht, zijn precies hetzelfde!

Boeddhistische desillusie

Het is niet alleen voor Mariëlle een desillusie! Ook als lezer was ik teleurgesteld in de kleinzieligheid van de mensen in het boeddhistisch klooster, waarvan je toch juist verwacht dat zij dit soort gedrag ontstegen zijn? Maar niets anders is waar. En de beroemde monnik, die zogenaamd 'verlicht' is, liegt dat het gedrukt staat en toont geen enkele ruggegraat. Als dat 'verlicht zijn' is, doe dan de lamp maar uit!

Mariëlle is herkenbaar, maar ook weer niet!

Ik vond Mariëlle erg herkenbaar in haar verlangen naar erkenning van de waarde van haar werk. Zeker als moeder kan ik daar naar hunkeren. Maar als het je lukt om verlicht te worden dan heb je die erkenning niet langer nodig, is de theorie. Mariëlle krijgt de erkenning waarnaar ze zo verlangt niet, onder het motto: 'Dat moet je helemaal niet nodig hebben.' Zo lust ik ook peultjes.

Wat ik helemaal níét snapte van Mariëlle, is dat ze de monnik nog om advies vraagt nadat hij haar ontslagen heeft, en kwaad over haar heeft gesproken. Waar is je trots Mariëlle?!

Conclusie

Overal Boeddha's, biedt een ontluisterend kijkje in het leven van een Westerse vrouw, in een boedhistisch klooster in Tibet. Zelfs de zogenaamde 'verlichte' mensen, blijken uiteindelijk toch bovenal 'mens' te zijn, en dan niet op de goede manier

Voor het pad van verlichting is het dus beslist niet nodig naar Tibet te gaan. Sterker nog, als je dat soort geniepigheid en geroddel wenst, kun je net zo goed bij een advocatenkantoor gaan werken.

Praktische informatie

Textual description of firstImageUrl

De hemel verzonnen?

maandag 21 mei 2012 1 opmerking
Karl Marx noemde religie al 'opium van het volk' en tegenwoordig gaan veel mensen er van uit dat het iets is dat door mensen verzonnen is, en dus niet echt. Herman Finkers biedt echter een hele nieuwe kijk op 'verzonnen' en wie er nu eigenlijk wat moet bewijzen.

Textual description of firstImageUrl

Zwevende kerkganger

woensdag 16 mei 2012 Comments
Sinds onze verhuizing ben ik een zwevende kerkganger. Hier in de omgeving zijn verschillende kerken, en de ene keer bezoek ik de kerk in het dorpje Halle, en een volgende zondag ga ik naar Varsseveld voor mijn kerkbezoek.

Maar ook bezocht ik de kerkgemeenschap Come Zelhem die huist in de zaal bij een zwembad, en waar je aan tafeltjes zit, en bij aanvang van de dienst al een kopje koffie krijgt.

Als ik naar de kerk ga zoek ik verdieping, en een moment van stilte en rust in de drukte van mijn dagelijks bestaan. Een kans om tot mezelf tegen te komen. Daarnaast vind ik het gevoel van gemeenschap mooi, dat bijvoorbeeld blijkt uit de bloemen die naar zieken en ouden van dagen worden gebracht na de dienst.

Verder speelt de preek een heel belangrijke rol: ik wil daar graag door 'geraakt' worden. Dus niet dat ik na vijf minuten merk dat ik niets meer heb gehoord van wat de dominee zei. De beste preken vind ik die preken waarin een link wordt gelegd naar ons dagelijks bestaan. Dus niet een abstracte uitleg over het volk van Israël, maar een uitleg van de betekenis van een verhaal anno 2012.

Als ik alle lege plekken in de kerk zie dan vraag ik me af: 'Wat doen kerken fout?!' Want ergens missen ze de boot! Er zijn immers zoveel mensen op zoek naar zingeving, en vroeger bood de kerk die aan. Waarom nu niet meer?

Hoe vaak ga jij naar de kerk?
En waarom denk je dat kerken zo leeglopen?
Textual description of firstImageUrl

Kloosterleven

zaterdag 12 mei 2012 2 opmerkingen
Ik ben gefascineerd door het kloosterleven, en lees gretig alle boeken over, en door kloosterlingen. Wat bezielt mensen om hun leven permanent in een klooster te slijten? Wat zoeken ze daar, en bovenal: wat vínden ze daar?!

Ik ben altijd op zoek naar rust en stilte, en misschien komt daar mijn interesse in het kloosterleven uit voort. Want zoeken kloosterlingen niet ook naar stilte en rust, en daarmee naar God, en zichzelf?

Een jaar geleden las ik Moeilijk te geloven van Suzanna van der Schot. Suzanna trad als jonge dertiger in, in een klooster in Parijs, op zoek naar 'het geheim dat in de stilte verborgen is.' Hoewel ze van plan was voorgoed te blijven, vertrok ze na een jaar. Tegenwoordig woont en werkt Suzanna in Amsterdam.

Twee weken geleden las ik Leven met de beminde, geschreven door Agnes Holvast. Op haar negenentwintigste trad ze toe tot een besloten klooster in Noord-Brabant, op zoek naar stilte, God en spiritualiteit. Ze bleef daar negen jaar, maar besloot toen toch het kloosterleven te verlaten.

Miek Pot koos ook voor het kloosterleven, en woonde maar liefst twaalf jaar in een kluizenaarsklooster. Ook Miek zocht, en werd gegrepen door de stilte van het klooster. Zij doet verslag van haar ervaringen in Naar het hart van mijn ziel. Maar ook zij verliet uiteindelijk het kloosterleven.

Wat bij alledrie de vrouwen duidelijk wordt, is dat kiezen voor een kloosterleven beslist niet 'de makkelijke weg' is! Alledrie worden ze hevig met zichzelf geconfronteerd, leren ze ze veel over zichzelf, en worden er meer 'mens' van.

Ik vind boeken over het kloosterleven fascinerend, omdat daarin de waarde van stilte en rust zo duidelijk wordt. Je losmaken van onze jachtige maatschappij, van eindeloos consumeren, en op zoek gaan naar diepere waarden boeit mij mateloos.

En door boeken over het kloosterleven te lezen, hoop ik manieren te vinden om die rust en stilte te vinden én toe te passen, in mijn eigen dagelijkse leven, als moeder van vijf kinderen.
Textual description of firstImageUrl

Rust

donderdag 3 mei 2012 1 opmerking
'Wie de rust niet in zichzelf vindt, zal haar tevergeefst elders zoeken,' las ik in Anselm Grüns boek Wijsheid van pelgrims.

Als iemand die altijd op zoek is naar (meer) Rust, trof dit citaat mij. Het doet me denken aan al die mensen die op vakantie gaan om tot rust te komen, maar 'zichzelf meenemen', en die rust ook elders niet vinden. Ook moest ik denken aan de vele mensen die meedoen aan kloosterweekenden of retraites in een poging rust te vinden in hun drukke bestaan.

Ik lees graag over kloosters, en het leven daar, maar er een weekend gaan logeren trekt me niet. Ik ken mezelf: ik zou helemaal afgeleid raken door het tellen van de uren tot ik weer naar huis mocht. Ik ben iemand die het liefste thuis is, en dáár rust vindt. Rust zit immers ergens in mezelf, en als ik die thuis niet vindt, waarom dan elders wel?

Zoekt en gij zult vinden

Eenmaal hieraan gekomen met mijn gedachten, moest ik plotseling denken aan het paasverhaal en de rouwende vrouwen die Jezus opzoeken in zijn graf, maar het leeg vinden. En de engel die zegt: 'Waarom zoeken jullie iemand die leeft bij de doden? Hij is hier niet.' Waarbij de boodschap is dat Jezus dichterbij is dan ze denken, en dat ze zoeken op de verkeerde plek.

Geldt dat ook niet voor ons rustzoekers? Zoeken ook wij niet op de verkeerde plek, en is de rust die we verlangen feitelijk dichterbij dan we denken? Namelijk in onszelf?
Textual description of firstImageUrl

Spring van dat dak af!

vrijdag 27 april 2012 Comments
Het boek Johnny Cornflakes is het deels autobiografische verhaal van Denise George. Denise George groeide op in een beschermd gezin, met volop welvaart en luxe, in Tenessee.

Dan wordt haar man Timothy voorganger in Chelsea een armoedige en gewelddadige voorstad van Boston. In Johnny Cornflakes vertelt ze over het (groei)proces dat ze doormaakte door deze verhuizing.

Al je geld weggeven aan anderen

Het was met name de persoon van Mevrouw Bena in dit boek die mij raakte, en die nog lang na het lezen van Johnny Cornflakes in mijn gedachten bleef. Mevrouw Bena was hartstikke namelijk rijk, totdat ze haar huis verkocht en al haar geld weggaf!

Als Denise George haar leert kennen woont mevrouw Bena in een armoedig appartement vlakbij een vuilnisbelt, en verzamelt weggegooide blikjes die ze verkoopt om met dat geld ingrediënten voor koekjes te kopen. En die bakt ze dan niet voor zichzelf, maar voor de leden van het bijbelstudiegroepje waaraan ze deelneemt.

Op een gegeven moment wordt mevrouw Bena gevraagd als huisbaas van een nieuw tehuis voor dakloze gezinnen en mensen aan de rand van de samenleving. Toen dacht ik nog: 'Dat is goed voor haar uitgepakt! Nou heeft ze tenminste weer een fijne woning, en krijgt bovendien salaris!' Maar ook dat geld geeft ze weg.

'Margaret,' zei hij op een keer, 'ik heb gehoord dat je al het geld weggeeft dat ik je betaal om huisbaas te zijn. Als dat waar is, verzoek ik je om ook een deel ervan voor jezelf te gebruiken.'
'Dank je, lieverd,' reageerde ze, 'maar ik heb niets nodig. En de mensen om me heen juist wel.'


Wat mij zo bezig houdt aan mevrouw Bena is de vraag of ze nou alleen maar ontzettend gul en menslievend is, of ook een beetje dom door niet voor zichzelf te zorgen. Is het verantwoord om er zo op te vertrouwen dat de dingen wel op hun pootjes terecht komen? Ook al wordt het vertrouwen van mevrouw Bena niet beschaamd?!

Spring van dat dak af!

Ik moest aan het verhaal in de bijbel denken, waarin de duivel tegen Jezus zegt dat hij gerust van het dak kan springen, want God zal hem wel redden. En Jezus reageert: 'Er staat ook geschreven: Gij zult de Here, uw God, niet verzoeken.'*

Is dat niet wat mevrouw Bena doet? Springt ze figuurlijk ook niet van een dak, door al haar geld weg te geven, en te zien wat er van komt? Of is ze juist lovenswaardig in haar vrijgevigheid en vertrouwen?

Wil je Johnny Cornflakes ook lezen?

Johnny Cornflakes is voor 14,95 te koop bij Bol.com. Maar ik haalde het uiteraard uit de bibliotheek.



* Je vindt deze passage in Mattheus. 4:1-11
Textual description of firstImageUrl

Mattheus 25:35-40 in de praktijk

maandag 23 april 2012 2 opmerkingen
Matteüs 25:35-40

35 Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op, 36 ik was naakt, en jullie kleedden mij. Ik was ziek en jullie bezochten mij, ik zat gevangen en jullie kwamen naar mij toe.”

37 Dan zullen de rechtvaardigen hem antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien en te eten gegeven, of dorstig en u te drinken gegeven? 38 Wanneer hebben wij u als vreemdeling gezien en opgenomen, u naakt gezien en gekleed? 39 Wanneer hebben wij gezien dat u ziek was of in de gevangenis zat en zijn we naar u toe gekomen?” 40 En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de onaanzienlijksten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor mij gedaan.”


Aan dit bijbelfragment moest ik denken toen vorige week mijn oudste zoon belde met een onduidelijk verhaal over een vriend die gestrand was met zijn fiets, en nu niet thuis kon komen.

'Mam, ik sta hier met Tim in de stad, en hij kan niet naar huis fietsen. Kun jij hem even naar huis brengen?' Met die vraag belde mijn oudste zoon (15) mij op. Maar de desbetreffende vriend bleek een racefiets bij zich te hebben, en ruim dertig kilometer verderop te wonen. Mijn oudste zoon zit in mavo 3 van het speciaal onderwijs, en zijn klasgenoten komen dus uit alle omstreken.

Hoewel ik hem dus niet 'eventjes' naar huis kon brengen, had ik met deze mij onbekende Tim te doen, en na enig overdenken bood ik aan dat hij dan wel bij ons kon komen logeren. De volgende dag kon hij dan namelijk met 'het busje' weer naar huis. Nadat ik het aanbod had gedaan voelde ik me een beetje ongemakkelijk want ik kende de desbetreffende vriend helemaal niet. Maar ik vind het belangrijk om behulpzaam te zijn, en stelde me bovendien voor dat ik ook graag zou willen dat iemand mijn zoon zou helpen in een dergelijke situatie. Ik besloot dus maar even af te wachten.

Toen ze thuiskwamen stelde Tim, die al achttien bleek te zijn, zich keurig voor en vroeg toen of hij even mocht bellen. Het bleek dat hij in een gezinsvervangend tehuis woonde, en dat zijn begeleider helemaal niet blij met hem was. Het was namelijk tegen de regels om zo maar ergens te gaan logeren.

Toen ik Tim vervolgens glashard tegen zijn begeleider hoorde liegen: 'Mijn ouders kennen deze mensen,' gevolgd door nog een leugen: 'Ik heb hier al heel vaak gelogeerd,' voelde ik me helemaal niet meer prettig. Wie had ik nou eigenlijk in huis gehaald?!

'Het is prima om de Barmhartige Samaritaan uit te hangen, maar je moet je gezin niet in mogelijk gevaar brengen!' verweet ik mezelf handenwringend. Gelukkig haalde de begeleider Jans achttienjarige vriend uiteindelijk op, en de volgende dag bracht Jan diens excuses over. 'En hij schaamt zich dat hij zo gelogen heeft,' voegde Jan er aan toe.

Uiteindelijk liep het allemaal met een sisser af, maar het heeft me wel aan het denken gezet. Behulpzaamheid is belangrijk, maar hoe bied je hulp op een verstandige manier? En tegelijkertijd blijkt ook dat sommige situaties zichzelf oplossen, als je even rustig afwacht, zoals in dit geval.
Textual description of firstImageUrl

Alweer een feestdag: boek review

maandag 16 april 2012 Comments
Uit de bibliotheek haalde ik het boek 'Alweer een feestdag' met verhalen voor kinderen rondom de Christelijke feestdagen.

De verhalen worden gepresenteerd in de vorm van een moeder die haar gezin voorleest, en tussendoor zijn er gesprekjes met haar kinderen over wat ze heeft voorgelezen.

Ik vond het een aangenaam en toegankelijk boek. Wel is het door de lengte van sommige verhalen wat lastiger om dagelijks voor te lezen. Het verhaal van Kerstmis beslaat maar liefst 18 pagina, hoewel het verhaal Palmzondag maar 8 pagina's beslaat. Ik lees altijd na de warme maaltijd voor, en 18 pagina's zou voor mijn kinderen te lang zijn.

Kruisiging Jezus: het bloed spat rond

Het verhaal van Goede Vrijdag vond ik wel erg expliciet beschreven, en deed me in de gedetailleerde beschrijving van Jezus' kruisiging een beetje denken aan Mel Gibsons film 'The Passion of the Christ' waarin het bloed rondspettert. Ter illustratie:

'De punt van de spijker wordt precies op de pols gezet en dan slaat de soldaat met flinke slagen op de spijker, door de pols heen in het hout. Het bloed spuit eruit.'

Met veel waardering las ik het verhaal van het wat abstractere Pinksteren: die ga ik zeker aan mijn kinderen voorlezen. En dankzij de uitleg, in het onderonsje tussen de voorlezende moeder en haar kinderen, wordt de betekenis van Pinksteren verhelderd.

Conclusie

Qua presentatie en taalgebruik is Alweer een feestdag uitstekend geschikt om voor te lezen aan kinderen. Maar de beschrijving van de kruisiging van Jezus maakt het juist weer mínder gepast voor kinderen

Praktische informatie

Alweer een feestdag is te koop bij Bol.com voor 14,95.

Portret van de SGP-achterban

zondag 8 april 2012 3 opmerkingen
Het programma Nieuwsuur zond een item uit over de achterban van de SGP. Superinteressant om te zien!

Enkele dingen die mij troffen in deze documentaire
  1. De stelligheid van een twaalfjarige meisje dat wist te vertellen dat mensen een stenen hart hebben, en dat je moet zorgen dat je een hart van vlees krijgt, anders ga je later naar de hel. Twee keer op zondag naar de kerk  gaan is dan ook wijsheid wil je de hel vermijden!
  2. Mensen zijn zondig
  3. Alle mensen worden vroeg of laat bij God op het matje geroepen, en als je niet in God gelooft heb je dan wel een probleem!
  4. God is almachtig voor deze mensen en regeert alles. Hij bepaalt het hele leven.
  5. De mensen in dit portret nemen de bijbel letterlijk
  6. Homoseksualiteit mag niet
  7. Abortus mag niet
  8. Euthanasie mag niet
  9. De duivel ligt op de loer om mensen tot 'zonde te verleiden'
  10. Tv mag niet, en de duivel heeft hiervoor een slinkse oplossing gevonden in de vorm van internet: zo komt de zondigheid alsnog de woonkamer binnen
  11. Sex voor het huwelijk mag niet
  12. De mensen in het item vinden veel steun in hun geloof
  13. De mensen in deze documentaire hebben een warm gezinsleven
  14. Vrouwen moeten rokken dragen want in de bijbel staat dat vrouwen geen mannenkleding mogen dragen, en mannen geen vrouwenkleding.



Ik vond het mooi om te zien hoezeer hun geloof de mensen in deze documentaire zingeving biedt, maar ik mis een stuk tolerantie.
Textual description of firstImageUrl

Vrouwelijke arbeidsparticipatie: kun je twee heren dienen?

woensdag 4 april 2012 Comments
Niemand kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon. (Mattheus 6:24)

Als het aan de overheid ligt kiezen vrouwen massaal voor een fulltime, betaalde baan, en brengen hun kinderen naar de opvang. Vanwege de vergrijzing zijn immers arbeidskrachten nodig, en de kinderopvang is alleen maar goed voor kinderen. Toch? Persoonlijk heb ik er mijn twijfels over, en zou twee dagen per week kinderopvang het maximum vinden.

Als je twee heren dient, gaat het wringen

Als ik de discussie over vrouwelijke arbeidsparticipatie hoor moet ik vaak denken aan de bovenstaande regels uit Mattheus: je kunt niet twee heren dienen. Of je kunt het wel doen, maar ergens zal het gaan wringen. En dat is iets wat ik ook regelmatig hoor bij ouders die een drukke baan combineren met een gezin: zowel op het werk als thuis hebben ze vaak het gevoel tekort te schieten.

Ik kies voor één heer

Ik heb een zusje dat bewust niet voor kinderen kiest, omdat ze vindt dat kinderen fulltime zorg verdienen. En ze geniet zo van haar werk, dat ze dáár al haar energie in wil steken. En als ik haar bevlogenheid en enthousiasme voor haar werk zie, dan kan ik me dat voorstellen. Zelf maakte ik precies de tegenovergestelde keuze: fulltime moederen, en geen betaald werk. Maar wat mijn zusje en ik delen is de keuze voor 'één heer'.

Ik kom zo bij u!

Inmiddels zijn mijn kinderen ouder, en werk ik vanuit huis. Nu dien ik eigenlijk toch twee heren, en bij tijd en wijle voel ik het spanningsveld. En het wonderlijke is dat met name de heer van mijn betaalde arbeid begerig mijn tijd opslokt. Dan moet ik bewust zeggen: 'Ik kom zo bij u!' en dan keer ik mij tot mijn andere 'heer'.

Want als ik de rust neem om stil te staan bij mijn prioriteiten, dan kies ik altijd voor mijn eerste heer.
Textual description of firstImageUrl

De verloren zoon

donderdag 29 maart 2012 2 opmerkingen
Ik dring nooit voor, ik wacht netjes tot iemand is uitgesproken, ik werk hard en ik volg de algemene fatsoensregels. Ik ben wat men noemt: 'een lief meisje'.

Dus als ik het verhaal van de verloren zoon lees voel ik altijd mee met de oudste. Hij doet alles volgens het boekje, blijft netjes thuis en helpt zijn vader, maar wie krijgt het grote feest?! Juist, de jongste die er van door ging en zijn hele erfenis er al doorheen heeft gejaagd.

Maar dat is nog niet eens het ergste! Het ergste vind ik dat het de óúdste zoon is die de slechte pers krijgt omdat hij boos wordt dat zijn broer een feest krijgt en daarmee getuigt van zijn kleinzieligheid.

Als moeder begrijp ik de vreugde van de vader bij het weerzien met zijn verloren zoon helemaal, maar soms lijkt het wel alsof slecht gedrag meer waardering krijgt dan goed gedrag. Denk maar aan de boektitel 'Brave meisjes komen in de hemel, brutale overal'.

De jongste zoon durft zijn eigen weg te zoeken

Toen las ik een andere interpretatie van het verhaal, waarin het gaat om de moed je eigen weg te gaan. De oudste zoon doet wat de sociale normen voorschrijven en is braaf, maar gefrustreerd! De jongste zoon daarentegen durfde wel zijn eigen weg te gaan.
Textual description of firstImageUrl

Kippenvel lied

dinsdag 20 maart 2012 2 opmerkingen
Ik ben niet van de Jezusverheerlijking, maar van dit lied kreeg ik toch kippenvel.

Textual description of firstImageUrl

De splinter in het oog van je broeder is je ontwikkelpunt

vrijdag 16 maart 2012 2 opmerkingen
Mattheüs 7:3-5, En wat ziet gij den splinter, die in het oog uws broeders is, maar den balk, die in uw oog is, merkt gij niet?

Waar je je aan ergert bij andere mensen zegt veel over jezelf!

Zo heb ik bijvoorbeeld een allergie voor mensen 'die veel ruimte innemen'. Ooit deed ik bij de Volksuniversiteit een workshop 'Wie ben ik?' waarbij je jezelf moest voorstellen. Eén van de andere deelnemers schraapte haar keel en zei: 'Ik ben zooo verlegen. Ik laat altijd iedereen voor gaan, en kom zelf nooit aan bod.' En vervolgens verhaalde ze hier een half uur over.'

Daar kan ik me ontieglijk aan ergeren. Evenals aan mensen die bij de kassa zo uitgebreid de tijd nemen, dat er zich achter hen een meterslange rij vormt.

Toch zit in het gedrag van mensen die veel ruimte innemen een kernkwaliteit: zij dúrven ruimte in te nemen. En dat is dan weer mijn ontwikkelpunt. Ik namelijk bij de huisarts die patiënt waarmee hij weer inloopt op zijn afspraken: ik wil niet lastig zijn.

Dus de splinter die je ziet in het oog van je broeder kan je veel leren over jezelf.
Het is de balk in je eigen oog!
Textual description of firstImageUrl

Het is zaliger te geven dan te nemen

vrijdag 9 maart 2012 3 opmerkingen
'Het is zaliger te geven dan te nemen,' staat er in de bijbel, en ik heb dat altijd geïnterpreteerd als dat het béter is te geven dan te nemen.

Maar nu ik er over nadenk, is het volgens mij ook letterlijk zaliger te geven. Ik geef namelijk liever dan dat ik neem. Niet omdat ik zo aardig of altruïstisch ben, maar omdat ik het moeilijk vind te ontvangen. Ontvangen geeft Relimam: -1 punt. Gever: + 10 punten.

Liever geef ik, en voel me prettig bij het idee van mezelf als gulle, sterke gever! Ik heb dus nog wat te leren op het gebied van ontvangen.

Wat doe jij liever? Geven of ontvangen?
Textual description of firstImageUrl

Jezus van mens tot mens: product review

maandag 5 maart 2012 Comments
Wat Karel Eykmans boek 'Jezus, van mens tot mens' onderscheidt van de vele andere kinderbijbels, is dat hij Jezus opvoert als mens. Een mens met zwaktes, twijfels, en angst om te spreken in het openbaar!

Wat Jezus van mens tot mens helaas niet onderscheidt van de andere bijbels, is het taalgebruik. Dat is vaak plechtig en licht gezwollen, waardoor je als voorlezer van een stel kinderen anno 2012 geneigd bent tot improviseren om het toegankelijker te maken.

In Jezus van mens tot mens, volgen we Jezus vanaf zijn kindertijd, in de bekende bijbelverhalen uit het Nieuwe Testament. Maar dan wel steeds met Jezus nadrukkelijk in de rol van mens, en niet als een of andere godheid. Ook de discipelen leren we meer als mens kennen, hoewel onduidelijk is waarom de naam Petrus in Peter is veranderd, terwijl de andere namen wel hetzelfde zijn gebleven.

Conclusie

Wie behoefte heeft aan een kinderbijbel die anders is dan anders, en open staat voor Jezus als méns, is dit een prima kinderbijbel. Maar helaas sluit hij, net als alle andere kinderbijbels, niet helemaal aan op kinderen wat betreft taalgebruik.

Praktische informatie

Jezus van mens tot mens is voor 19,95 te koop bij Bol.com.

Textual description of firstImageUrl

Zwijg, en ga weg!

maandag 27 februari 2012 1 opmerking
Iedereen die wel eens heeft gemediteerd, of daartoe pogingen heeft ondernomen zal het herkennen: zo gauw je gaat zitten om 'stil' te worden van binnen, beginnen je gedachten als een stelletje wilde apen over elkaar heen te buitelen, en rond te rennen.

Daaraan moest ik denken tijdens eenpreek, over Marcus 1, vers 21 t/m 28. Hierin vertelt Marcus over Jezus' aankomst in het stadje Kafarnaüm waar hij de mensen gaat toespreken. Iedereen is onder de indruk, maar dan begint een man 'die bezeten was door een onreine geest' te schreeuwen. Jezus spreekt de man streng toe en zegt: 'Zwijg, en ga uit hem weg.'

Volgens Eckhart Tolle slaapwandelen de meesten van ons door het leven. Geregeerd door het voortdurende gemurmel van onze gedachten. En als we proberen om stil te worden, worden die gedachten in eerste instantie alleen maar luider. Net als bij de bezeten man in Kafarnaüm.

Zouden wij met onze gedachten niet hetzelfde kunnen doen als Jezus: ze streng toespreken en zeggen: 'Zwijg, en ga weg!'
Zodat we stil en rustig worden, net als de man in Kafarnaüm?

Geef het door!

donderdag 16 februari 2012 1 opmerking
Onderstaand lied is mierzoet, ik geef het toe, maar de boodschap is toch waar: als iedereen een vriendelijk gebaar doorgeeft, wordt de wereld meteen een stukje mooier.

'Don't the chain of love end with you'.

Textual description of firstImageUrl

Ik wil geen zoutpilaar worden, zoals de vrouw van Lot!

zondag 22 januari 2012 1 opmerking
Het was nooit onze intentie om nog eens te verhuizen. We woonden prima, aan de rand van de stad: de kinderen hadden allemaal een eigen kamer, ze konden lopend naar school, en ook alle voorzieningen waren op loopafstand.

Dus toen de vraag kwam of we de kans wilden aangrijpen om op het platteland te gaan wonen, was mijn eerste reactie: 'Nee!' Maar tot mijn verbazing maakte de vraag een verlangen wakker, dat zich niet meer in slaap liet sussen. En anderhalf jaar na die vraag, wonen we nu op het platteland.

Verhuisblues

De afgelopen twee weken heb ik geworsteld met gevoelens van heimwee, melancholie, maar ook met vreugde en bewondering voor de prachtige omgeving waarin we ons nu bevinden. Niettemin, hoe mooi het hier ook is, heb ik de afgelopen weken vanuit een soort gevoel van trouw aan ons oude leventje en huis, veel achterom gekeken. Naar wat we achterlieten.

Maar vanavond, terwijl de kachel loeide en ik van mijn thee slurpte, schoot me ineens de vrouw van Lot te binnen! Zij bleef ook maar achterom kijken, en veranderde daardoor in een zoutpilaar.

Door achterom te kijken mis je het mooie van het moment, en de toekomst die voor je ligt. En het verlamt je. Daarom neem ik me voor om vanaf nu niet meer zoveel achterom te kijken, want ik wil niet zoals de vrouw van Lot stil blijven staan!