Bijbel

dinsdag 28 december 2010 1 opmerking
De Bijbel is een fascinerend boek, dat mij regelmatig verrast met haar wijsheden.

Zo struikelde ik in Filippenzen over een manier van in het leven te staan, die ook ik nastreef. Ik kan alleen maar hopen dat ik mijn beker ten allen tijde kan drinken, wat de omstandigheden ook zijn.

'Ik weet wat het is om sober te leven, maar ook om overvloed te hebben. Geen enkele levensomstandigheid is mij vreemd: verzadigd zijn en honger lijden, overvloed hebben en tekort komen.

Al deze situaties kan ik aan, dankzij hem die mij kracht geeft.
'

Zoals Prediker al zei: 'Er is niets nieuws onder de zon,' en het geeft me een gevoel van verbondenheid, dat al zo velen vóór mij hebben nagestreeft open en accepterend in het leven te staan.

Een andere wijsheid in de bijbel, die mij in mijn dagelijks leven als moeder vaak slecht afgaat, las ik in Galaten 6:

Ieder moet zijn eigen doen en laten aan een onderzoek onderwerpen. Valt dat goed uit, dan kan zij beroemen, zonder zich met anderen vergeleken te hebben. Want iedereen heeft zijn eigen vrachtje te dragen.'

Als moeder voel ik mij regelmatig letterlijk heel klein worden, als ik mezelf ongewild vergelijk met andere moeders. Vooral moeders die heel veel op school helpen, geven mij het gevoel zwaar tekort te schieten.

Ik verlang al jaren naar een Handboek voor Moeders. Wie had gedacht dat ik het zou vinden in de vorm van de bijbel?!
Textual description of firstImageUrl

Jozef is zijn hoofd verloren

woensdag 22 december 2010 7 opmerkingen












Woordeloze Woensdag
Textual description of firstImageUrl

Jona en ik

donderdag 9 december 2010 Comments
Soms kan een bijbelverhaal mij ineens treffen. Zo fietste ik vanochtend voorzichtig door de beijzelde en besneeuwde straten naar huis, en moest ineens aan het verhaal van Jona denken.

Jona die weigerde het pad te volgen dat voor hem lag, en koppig een andere weg insloeg. Pas toen er donder en bliksem en levensgevaar aan te pas kwamen, gaf Jona schoorvoetend toe.

Als kind vond ik Jona een vervelend ventje, dat zijn verdiende loon kreeg. Hoewel ik het wel sportief van hem vond om op te biechten dat hij waarschijnlijk de oorzaak van de heftige storm was, waarna hij overboord werd gemikt.

Tegenwoordig kan ik Jona ergens wel begrijpen: hij had zijn eigen plannen! Moet je die dan maar allemaal overboord gooien?

En ik vroeg me af: volg ík de weg die ik moet gaan? En zo ja, hoe kan ik dat dan weten? En hoe weet je of je op de verkeerde weg bent?