Textual description of firstImageUrl

Ben ik Maria of Marta?

zaterdag 27 december 2008 Comments
'Onderweg kwam hij in een dorp waar een vrouw, een zekere Marta, hem in haar huis ontving. Ze had een zuster die Maria heette. Die was aan de voeten van de Heer gaan zitten en luisterde naar wat hij te zeggen had. Maar Marta had al haar aandacht ndig voor de vele huishoudelijke zorgen.

'Heer,' kwam ze Jezus vragen, 'doet het u niets dat mijn zuster mij alles alleen laat doen? Zeg haar toch dat ze me moet komen helpen!'

'Marta, Marta!' antwoordde de Heer haar. 'Je maakt je zorgen en bent druk in de weer met veel dingen; toch is er maar één ding nodig. Maria heeft goed gekozen en haar deel zal haar niet worden afgenomen.'" (Luke 10:38-42)
.

Als moeder vraag ik me vaak af welke rol ik speel: die van Marta of die van Maria. Ben ik druk, druk, druk, druk, druk met het huishouden, koken, wassen enz? Of ben ik als Maria, die de boel de boel laat en de tijd neemt om te luisteren.

Als kind had ik altijd medelijden met Marta. Ze was hard aan het werk, hartstikke druk, en ze moest alles alleen doen! Terwijl haar luie zus mooie sier maakte bij hun gast Jezus. En toen ze steun zocht bij Jezus zei hij ook nog dat Maria 'goed gekozen' had.

En ik maar denken dat hard werken beloond werd.

Ik denk dat de les is dat je goede prioriteiten moet stellen. Dat de tijd nemen om naar mensen te luisteren belangrijker is dan een schoon huis. Als gast heb ik inderdaad veel liever dat de gastvrouw zich met mij bemoeit dan dat ze steeds aan het redderen is! Mijn schoonouders hebben daar bijvoorbeeld een handje van. Ik zit meestal in eenzaamheid in de woonkamer terwijl zij druk rondrennen om van alles voor me te halen.

Als gastvrouw blijk ik dan ook een Maria te zijn. Van te voren zorg ik dat ik alles klaar heb, zodat ik tijdens bezoek niet hoef te 'redderen'. Ik zorg dat ik voldoende koffie zet, en zet dat klaar in een thermoskan. Alle versnaperingen presenteer ik op een jolig schoteltje. Vervolgens ga ik zitten en geef mijn gasten mijn onverdeelde aandacht, en vergeet daardoor meestal ze een tweede rondje aan te bieden. Gelukkig pakken de meeste gasten dan gewoon zelf.

Als moeder probeer ik zowel Martha als Maria te zijn. Terwijl ik mijn huishoudelijke werk doe ben ik ook beschikbaar voor de kinderen. Om kusjes op pijnlijke knieën te geven, een pleister te plakken en er simpelweg 'te zijn'.


Wie ben jij?
Ben jij Martha of Maria?
Textual description of firstImageUrl

Op welke weg ben jij?

woensdag 24 december 2008 Comments
Textual description of firstImageUrl

Ik heb Jezus gevonden!

dinsdag 23 december 2008 Comments
Kijk eens wie ik heb gevonden?! Kindje Jezus! En ik hoefde niet eens een ster te volgen om hem te vinden. Ik vond hem simpelweg door eens flink op te ruimen.

Ik heb goede herinneringen aan Kindje Jezus. Als kind sloegen mijn zussen en ik elkaar bijkans de hersens in over de vraag wie met hem mocht spelen. Dit alles terwijl mijn moeder wanhopig Kerstmuziek met teksten als 'Vrede op aarde' afspeelde.

Het ziet er naar uit dat ik heb gewonnen! Want raad eens wie Kindje Jezus anno 2008 heeft?

Maria, moeder van Jezus

dinsdag 16 december 2008 Comments
Moeder worden, het moment dat je voor het eerst dat glibberige, natte babylijfje in je armen neemt is onbeschrijflijk.

Niets is daarna nog hetzelfde. Plotseling deel je de hoofdrol in het schouwtoneel van je leven, en jouw verhaallijn wordt verweven met de verhaallijn van je kind. Je schuift een generatie op, na jou komt er nog iemand. Je was altijd al iemands kind, maar nu ben je ook iemands ouder. En jouw geluk is voortaan verbonden met het geluk van je kind.

Op het moment dat ik mijn kinderen voor het eerst in mijn armen hield voelde ik altijd een enorme drang ze te beschermen, ze veilig te stellen voor eventuele pijn. Ik wenste ze niets dan goeds toe.

Zo rond Kerstmis gaat mijn moederhart dan ook uit naar Maria, die volgens de overlevering haar kind baarde in een stal. Een kind dat in zijn leven de meeste bijzondere dingen deed, een kind dat ze verloor aan de dood.

Daarom vind ik de tekst van dit lied zo prachtig. Het is een lied voor de moeder die Maria was, en het leest als een brief.

Mary, did you know?

[Originally written by Mark Lowry and Buddy Greene]

Mary, did you know
that your Baby Boy would one day walk on water?
Mary, did you know
that your Baby Boy would save our sons and daughters?
Did you know
that your Baby Boy has come to make you new?
This Child that you delivered will soon deliver you.

Mary, did you know
that your Baby Boy will give sight to a blind man?
Mary, did you know
that your Baby Boy will calm the storm with His hand?
Did you know
that your Baby Boy has walked where angels trod?
When you kiss your little Baby you kissed the face of God?

Mary did you know.. Ooo Ooo Ooo

The blind will see.
The deaf will hear.
The dead will live again.
The lame will leap.
The dumb will speak
The praises of The Lamb.

Mary, did you know
that your Baby Boy is Lord of all creation?
Mary, did you know
that your Baby Boy would one day rule the nations?
Did you know
that your Baby Boy is heaven's perfect Lamb?
The sleeping Child you're holding is the Great, I Am.

Textual description of firstImageUrl

Jezus versus de Kerstman

donderdag 11 december 2008 1 opmerking
Tot mijn onaangename verrassing merkte ik dat mijn jongste zoon Piet (5) kerstmis bovenal associeerde met de komst van de Kerstman. Dus zette ik een tegenoffensief in, bestaande uit een zorgvuldig uitgekiende mix van zwartmakerij van de Kerstman (de Kerstman pest Sinterklaas en hij heeft zijn 'look' gejat) en de verkondiging van de blijde boodschap: met Kerstmis vieren we de geboorte van het kindje Jezus!

Mijn tegenoffensief blijkt succesvol, want vanmorgen zei Piet op trouwhartige toon: 'Nou duurt het niet meer zo lang tot het kindje Jezus wordt geboren, hè mama!' en hij voegde er aan toe: 'En komt hij dan bij mij in de klas?!'

Toch blijft de Kerstman alom tegenwoordig en lijkt veel zichtbaarder dan Jezus. Daarom heb ik een plan B: 'If you can't beat them, join them!'

Ben ik mijn broeders hoeder?

dinsdag 9 december 2008 Comments
Mijn vijf kinderen bemoeien zich voortdurend met elkaar. Dat leidt geregeld tot ruzies en gekwelde kreten als: 'Bemoei je er niet mee!' en 'Jij bemoeit je ook altijd overal mee!'

Maar zoals alles een keerzijde heeft, heeft hun bemoeizucht dat ook: en dat is dat ze zich ook erg om elkaar bekommeren. Toen bijvoorbeeld Piet laatst ziek was, lieten de anderen hem grootmoedig het tv-programma kiezen, een privilege waar ze elkaar normaal graag de koppen om inslaan.

Dus op de vraag: 'Ben ik mijn broeders hoeder?' luidt het antwoord van mijn kinderen een volmondig: 'Ja!'

En als moeder vind ik dat heel fijn. Ik hoop dat ze ook later, als ze volwassen zijn, zich nog zo om elkaar zullen bekommeren.

Wie goed doet, goed ontmoet

dinsdag 2 december 2008 1 opmerking
Een van onze buurjongetjes loopt graag met ons mee naar huis als de school uitgaat. Gisteren was ik toevallig met de auto, en hij stond er wat beteuterd bij met zijn rode stepje, dus zei ik: 'Gooi hem maar in de auto, dan kun je lekker met ons meerijden!'

Vandaag was ik weer ouderwets te voet, met op mijn hoofd een oncharmante muts, want ik had mijn haren net gewassen en wilde een verkoudheid vermijden. Ons buurjongetje nam mij vorsend op en zei toen: 'Staat je goed, Otsmoeder! Die muts!' Aangenaam verrast nam ik zijn compliment in ontvangst. Toen voegde hij er aan toe: 'En ik zat een keer bij jullie in de auto hè?!'

Het deed me denken aan het gezegde: 'Wie goed doet, goed ontmoet!'
Je geeft vriendelijkheid en je krijgt het weer terug!
Is het niet prachtig?

Een Moeder is als de Goede Herder

woensdag 26 november 2008 1 opmerking
Nederlandse moeders werken massaal in deeltijd. Ze krijgen daar voor veel kritiek, en er is zelfs een speciale Taskforce ingesteld om er voor te zorgen dat Nederlandse moeders meer buitenshuis gaan werken.

Maar Nederlandse vrouwen vinden het belangrijk om zelf voor hun kinderen te zorgen, en geef ze eens ongelijk! Als moeder en vader ben je immers uniek: niemand kan zo van je kind houden als jij. Op je werk kun je vervangen worden, maar in je gezin ben je onvervangbaar.

Maar in plaats van dit te respecteren wordt er meesmuilend gepraat over de 'Nederlandse Moederschapsideologie', en dat Nederlandse moeders die eindelijk eens moeten loslaten.

Nou ben ik niet iemand die met bijbelteksten smijt. Daar ken ik de teksten niet goed genoeg voor, en bovendien is de bijbel voor velerlei uitleg vatbaar. Maar toen ik ergens over Jezus' gelijkenis van de Goede Herder (Johannes 10) las, kon ik dat niet anders zien dan als een bevestiging van het gevoel en de keuze van de Nederlandse moeders!

Dus buk maar even, want ik ga met een bijbeltekst gooien:

De goede herder geeft zijn leven voor zijn schapen. Een gehuurde kracht is geen echte herder, de schapen zijn niet van hem zelf. Wanneer hij een wolf ziet komen, laat hij ze in de steek en rent weg; en de wolf rooft de schapen en jaagt ze uiteen.

De gehuurde kracht rent weg omdat hij alleen voor geld werkt en geen hart heeft voor de schapen.


Hoewel ik er van overtuigd ben dat er vele pedagogische medewerkers op kinderdagverblijven, nanny's en oppassen zijn die hun werk met hart en ziel doen, uiteindelijk blijven ze een ingehuurde kracht.

Wie zou jij liever hebben: de Goede Herder of de ingehuurde kracht?
Textual description of firstImageUrl

Koopzondag versus De Dag Des Heren

maandag 24 november 2008 Comments
De 24-uurs economie rukt steeds verder op. In Amsterdam zijn de winkels in het centrum al elke zondag open, en in steeds meer steden één keer per maand.

En dat terwijl zondag toch een rustdag was, een dag duidelijk anders dan de andere dagen van de week. Als kind betekende dit, dat we niet mochten afspreken met vriendjes en vriendinnetjes, en dat de zondag dus saai was. Maar anders was hij wel!

Toch kan ik me wel wat bij de openstelling van winkels op zondag voorstellen. Met de grote nadruk op deelname aan het arbeidsproces moeten steeds meer mensen alle huiselijke besognes in het weekend proppen. Zou het dan niet handig zijn als je ook op zondag boodschappen kunt doen? En wat belet je om zelf wel de zondagsrust in acht te nemen? Je bent tenslotte niet verplicht gebruik te maken van de 24-uurs economie.

De Protestantse Kerk Nederland protesteert tegen de oprukkende 24-uurs economie en de oprukkende koopzondagen met een kostelijke en humorvolle actie. De kerk krijgt veel kritiek dat ze niet met haar tijd meegaat, maar met deze poster maken ze een boel goed vind ik!

Kerkbezoek

zondag 23 november 2008 Comments
Mijn kerkbezoek is sterk wisselend. Zo'n anderhalf jaar geleden ging ik minstens één keer per maand, en in de aanloop naar Kerst zelfs wekelijks omdat de kinderen mee deden aan de kerstviering voor kinderen.

Maar in de elf maanden sindsdien ben ik geen enkele keer geweest, door een combinatie van praktische en huishoudelijke beslommeringen. Op de een of andere manier is de zondagochtend bij ons het moment geworden waarop het hele huis wordt schoongemaakt. Op zondagmorgen werken wij ons een slag in de rondte, in tegenstelling tot God die op zondag juist uitrustte, onder het motto: 'Dat snapt God vast wel.' Mijn gebrek aan kerkbezoek kwam dus niet voort uit innerlijke onvrede met de kerk, maar uit de banaliteit van het leven van alledag.

Langzaam maar zeker bekroop me een gevoel van 'Ik wil toch wel weer eens naar de kerk.' En toen in het kerkblaadje een heuse noodkreet stond over het gebrek aan kinderen in de kerk, voelde ik me helemaal geroepen. De noodkreet besloeg meer dan een A5-je, met naast de droevige constatering dat ondanks een aantal van eenennegentig kinderen in de gemeente er nauwelijks kinderen in de kerk zitten, ook een aantal open en dringende vragen als: 'Vind je het in de kerk gewoon ontzettend saai?' 'Waarom kom je niet met je kinderen naar de kerk? en 'Heb je eigenlijk behoefte aan andere vormen of andere tijden?'

Vragen die ik erg kan waarderen omdat ze getuigen van openheid, en de bereidheid de hand in eigen boezem te steken. Maar wat zijn eigenlijk mijn antwoorden?

Vanochtend zat ik in de kerk en dacht na over de vragen, terwijl de kinderen naast mij wat ongedurig zaten te wiebelen. Ik zong mee met de trage gezangen met teksten over een 'glazen zee', en ik luisterde naar het archaïsche taalgebruik en vroeg me af of ik de enige was die het niet snapte. Maar ik genoot ook van de sfeer die uitgaat van een kerk met mensen die zich willen verdiepen in meer dan wat voor het oog zichtbaar is.

Maar toen de kerkdienst langzaam maar zeker uitliep naar negentig minuten, toen voelde ik ongeduld in mij opwellen en een diep verlangen naar het eind van de dienst.

Want een diepe waarheid maakte zich aan mij kenbaar en gaf daarmee het droevige antwoord op de vraag: 'Waarom kom je niet met je kinderen naar de kerk: 'Ik kan mijn kinderen niet anderhalf uur onder controle houden.'
Textual description of firstImageUrl

Beelden van God

zaterdag 15 november 2008 Comments
Als kind stelde ik mij God voor als een wijze oude man, met een mooie witte baard. Ik stelde me zo voor dat hij regelmatig stiekem door de wolken gluurde om te kijken hoe het met de mensheid ging.

Ik stelde me God voor in een prachtige groene tuin, vol met kleurrijke bloemen, zittend op een prachtige troon en omringd door klapwiekende engelen.





Mijn beeld van Jezus was net zo mooi. Jezus was voor mij een mooie, vriendelijke man met lang, glanzend bruin haar, en een goed onderhouden baard, gekleed in een witte jurk met een touw om zijn middel. En natuurlijk op Birkenstocks.

Nu vraag ik me af: zijn deze beelden kinderachtig? Zijn ze een teken van religieuze naïviteit?





Op mijn negenendertigste weet ik niet meer hoe God en Jezus er uit zien. Ze zijn abstracter geworden. Maar ik herinner me mijn jeugbeelden levendig, en vind ze nog steeds mooi.






Nu vraag ik me af: hoe ziet God er uit, en doet het er eigenlijk wel toe hoe hij er uit ziet?

En moet je wel proberen om God te vangen in een beeld?
Of is God te groot om gerepresenteerd te worden in een beeld?

Een enkeltje Hel

woensdag 12 november 2008 2 opmerkingen
Vandaag kwam mijn dochter Teuntje (9) huilend thuis.
'Evelien zei dat papa naar de hel gaat omdat hij niet in God gelooft,' snikte ze.

Arme Teuntje. Van al mijn kinderen is het Teuntje die voor dit soort dingen het meest gevoelig is. Wat een wreed iets om te zeggen, en weinig christelijk bovendien.

Maar ik moet toegeven, ik was niet eens zo erg verbaasd want ik ken de moeder van dit meisje. En een tijdje geleden had ze mij meegedeeld dat ook ik kan rekenen op een enkeltje Hel, omdat ik Nederlands Hervormd ben. Ze zei het eigenlijk best vriendelijk.

Maar ze maakte niet bepaald de indruk dat ze er mee zat dat mij zo'n erbarmelijk lot zou treffen, dus vroeg ik: 'Vind je dat dan niet rot voor mij?'
Ze haalde haar schouders op. 'Dan moet je maar op de juiste manier in God geloven!'

Maar voor mij is de enige juiste manier om in God te geloven, te geloven dat hij, of zij, een God van liefde is.

En dat is wat ik Teuntje heb verteld.

Dus doe mij maar een retourtje Liefde.

Huwelijk draagt de liefde

maandag 10 november 2008 Comments
Wim van Vlastuin, predikant van de hersteld hervormde gemeente in Katwijk, zegt in de Trouw van vijf november dat te veel mensen het huwelijk zien als een instrument voor persoonlijke ontplooiing. Hij vindt dat het huwelijk er is om voor elkaar te zorgen, en niet alleen voor jezelf.

'Als de liefde het huwelijk draagt, is dat de verkeerde volgorde,' zegt Van Vlastuin. 'Zodra de liefde wegvalt, is dan ook het huwelijk niet meer van toepassing. Het is precies andersom. Het huwelijk zou de liefde moeten dragen. Dat is de dragende grond onder de relatie. Als de liefde minder wordt, blijft het huis van het huwelijk staan. Door de trouw bloeit de liefde op.'

Ik vind dit een mooie en krachtige gedachte, want er zijn van die tijden, als Floris winden laat bij het leven, zijn sokken overal laat slingeren, of glazig kijkt als ik een boeiende anekdote vertel, dat het wel eens lastig is de liefde te voelen.

Dan is het prettig te vertrouwen op de kracht van onze huwelijksband.
Textual description of firstImageUrl

't Heertje en Onze Lieve Heer

vrijdag 7 november 2008 Comments
Misleid door de naam 't Heertje' en Gods pseudoniem 'Onze lieve heer,' ging ik als kind jarenlang door het leven in de veronderstelling dat God er uit zag als 't Heertje uit de populaire kinderserie Tita Tovenaar.

Ik stelde me God voor in okerkleurig kostuum, met een vriendelijk bol gezicht.

Ik kan me nog zijn geplaagde stemgeluid herinneren als Tita Tovenaar hem weer eens had weggetoverd!

De eersten zullen de laatsten zijn

donderdag 6 november 2008 Comments
Ik bezocht als kind een protestants christelijk basisschool waar een Meester de scepter zwaaide. En hij was een Meester met een hoofdletter.

Dus toen hij op een dag vertelde dat 'De laatsten de eersten zullen zijn' maakte ik me grote zorgen. Want mijn vader reed in een grote Mercedes en mijn ouders namen ons regelmatig mee uit eten. Het leek me duidelijk dat wij op dat moment de eersten waren, en dat betekende weinig goeds voor de toekomst!

In gedachten zag ik ons al gehuld in lompen, hongerig en vervuild op onze beurt de laatsten zijn. Ik maakte me grote zorgen en weigerde voortaan mee uit eten te gaan. Als ik mijn familie dan niet kon redden, dan toch in ieder geval mezelf.

Gelukkig wist mijn moeder op een dag het hele verhaal uit mij te trekken en een nieuw licht op de zaak te werpen. Meester mocht dan wel Meester met een hoofdletter zijn, maar in dit geval had hij het helemaal verkeerd begrepen zei mijn moeder.

En aangezien mijn moeder een Moeder was met een hoofdletter geloofde ik haar boven de Meester.

Maar de Mercedes heeft me nooit lekker gezeten.
Gelukkig rijden Floris en ik in een oude Renault Espace.

Over Relimam

dinsdag 3 juni 2008 Comments
Bestaat God?
Wat betekent het idee van 'God' voor mij?
Wat betekent spiritualiteit?
Wat is de rol van de kerk?
Hoe verhoudt het idee van God zich tot het moderne nieuwetijds denken?
Wat is 'geloof' eigenlijk?
Welke boodschap wil ik mijn kinderen mee geven?
Is er een diepere waarheid?
Wat is die waarheid dan?


Zoveel vragen.

Ga je mee op zoek naar de antwoorden?